Lockheed wie? Waarom klassieke defensieaandelen terrein verliezen

In het kort

• De omzet van Lockheed Martin steeg in Q1 2025 met 4% tot $18 miljard, terwijl de winst per aandeel met 14% toenam tot $7,28.

• Ondanks een orderboek van $173 miljard blijft de groei beperkt door aanhoudende problemen in de toeleveringsketen en beperkte prijszettingsmacht.

• Europese defensiebedrijven boeken recordwinsten, maar Amerikaanse giganten zoals Lockheed Martin blijven achter door lokale productievoorkeuren en concurrentie van innovatieve start-ups.

In tijden van geopolitieke spanningen en exploderende defensiebudgetten zou je verwachten dat een defensiegigant als Lockheed Martin bovenaan de lijst van winnaars staat. Toch zit de koers van het bedrijf al twee jaar muurvast. Sinds de piek in 2024 daalde het aandeel met zo’n 25 procent, en sindsdien lijkt herstel ver weg. En dat terwijl het bedrijf met het F-35 gevechtsvliegtuig een van de technologisch meest geavanceerde wapensystemen ter wereld in handen heeft.

Afbeelding van een F-35 gevechtsvliegtuig:

Bron: Getty Images

Oude reus in een nieuwe wereld

De reden? Lockheed Martin lijkt de aansluiting te missen in een snel veranderende defensiemarkt die gedomineerd wordt door snelheid, flexibiliteit en technologische vernieuwing. Start-ups, gesteund door durfkapitaal, nemen steeds meer marktaandeel over. Waar traditionele aannemers jarenlang profiteerden van stabiele overheidscontracten, blijkt dat model minder toekomstbestendig dan gedacht.

Resultaten die geen vuist maken

De financiële resultaten van Lockheed Martin over het eerste kwartaal van 2025 geven een dubbel beeld. De omzet steeg met 4% tot $18 miljard, wat grotendeels in lijn was met de verwachtingen van analisten. De winst per aandeel kwam uit op $7,28, een stijging van 14% vergeleken met dezelfde periode een jaar eerder. Segmentmarges verbeterden fors: van aeronautica tot raketten en ruimtevaart, zag het bedrijf betere marges dankzij boekhoudkundige aanpassingen op langlopende contracten.

Maar achter deze cijfers schuilt een structureel probleem. De stijging van de marges was grotendeels te danken aan administratieve herwaarderingen in plaats van daadwerkelijke operationele verbeteringen. Lockheed Martin verdient zijn geld vooral met grote, jarenlange contracten waarbij inkomsten worden erkend op basis van voortgang. Dat betekent dat winststijgingen soms meer te maken hebben met hoe het contract wordt geboekt dan met hoe het bedrijf daadwerkelijk presteert.

Ook de vrije kasstroom, een belangrijke graadmeter voor financiële gezondheid, daalde met 27% naar $955 miljoen. De oorzaak lag volgens het bedrijf in verschuivende betalingen, hogere personeelskosten en eenmalige verzekeringslasten. Toch stemt dat weinig geruststellend in een markt waar concurrenten met dubbelcijferige groei pronken.

Lockheed Martin aandeel vergeleken met 2 ETF’s:

Bron: Ycharts

Agility wint het van traditie

Een van de belangrijkste ontwikkelingen in de defensiewereld is de zogenaamde ‘startup-ization’. Bedrijven als Anduril en Palantir hebben het traditionele aannemingsmodel van defensie op zijn kop gezet. In plaats van jaren te wachten op overheidsopdrachten, ontwikkelen deze bedrijven hun technologie op eigen risico en verkopen ze kant-en-klare oplossingen direct aan defensieorganisaties.

Dat businessmodel is sneller, innovatiever en minder bureaucratisch. En in tijden van snel escalerende conflicten, van Oekraïne tot Taiwan, is snelheid een strategisch voordeel. Het stelt deze nieuwkomers in staat om technologieën als autonome drones, AI-gestuurde observatiesystemen en onbemande wapensystemen sneller te leveren dan een traditionele speler als Lockheed Martin ooit zou kunnen.

Lockheed Martin blijft grotendeels afhankelijk van het oude model: grote programma’s met vaste prijzen, decennia aan doorontwikkeling en een bureaucratisch inkoopproces. Daar wringt de schoen, want in een wereld die vraagt om snelle oplossingen en technologische flexibiliteit, wordt trage schaalgrootte een nadeel in plaats van een voordeel.

Europese en Israëlische concurrenten stelen de show

Waar Lockheed Martin stilvalt, stijgen andere defensiebedrijven met raketsnelheid. In Europa zagen bedrijven als Rheinmetall en Thales hun aandelenkoersen met meer dan 100% stijgen. Israëlische spelers zoals Elbit en NextVision profiteren van zowel regionale spanningen als hun sterke technologische aanbod in het segment van drones en elektronische oorlogsvoering.

Lokalisatie is hier het sleutelwoord. In het licht van wereldwijde onzekerheden kiezen veel landen ervoor om defensie-uitgaven lokaal te besteden. Dat betekent niet alleen minder afhankelijkheid van Amerikaanse leveranciers, maar ook snellere levertijden, betere service en politieke goodwill. Europese overheden kiezen steeds vaker voor Europese producenten. Dat geldt ook voor landen als India, Turkije en Zuid-Korea, die inzetten op eigen productiecapaciteit.

Het gevolg:

Lockheed Martin, dat voor zijn omzet nog altijd sterk afhankelijk is van export en buitenlandse partnerschappen, komt steeds vaker buitenspel te staan.

Year-To-Date prestaties van enkele niet-Amerikaanse challengers:

Bron: Ycharts

Waar blijft de katalysator?

Een ander probleem is het gebrek aan een duidelijke katalysator voor groei. De vooruitzichten die Lockheed Martin zelf afgeeft, zijn uiterst conservatief: een omzetgroei van zo’n 4 tot 5% en een winst per aandeel tussen de $27,00 en $27,30 voor heel 2025. Dat betekent een koers-winstverhouding van zo’n 17, wat historisch gezien gemiddeld is voor het bedrijf.

Met andere woorden: de markt prijst Lockheed Martin momenteel correct in, gebaseerd op stabiele, maar magere groei. Er is weinig ruimte voor positieve verrassingen, en gezien het gebrek aan innovatie en trage adaptatie aan de nieuwe marktrealiteit is de kans op een koersrally voorlopig klein.

Bovendien blijven de structurele problemen (beperkte prijszettingsmacht, afhankelijkheid van langlopende contracten en verouderde technologie) als een blok aan het been van het bedrijf hangen. Dat maakt het lastig om nieuwe markten te betreden of bestaande klanten nieuwe oplossingen aan te bieden.

De YTD koers van enkele Ameikaanse defense stocks:

Bron: Ycharts

Wat moet de belegger hiermee?

Voor beleggers die op zoek zijn naar stabiliteit en een defensief profiel kan Lockheed Martin nog altijd een aantrekkelijke optie zijn. Het dividendrendement ligt rond de 2,7%, en het bedrijf beschikt over een robuuste balans met relatief lage schulden. Maar wie mikt op kapitaalgroei of wil profiteren van de innovatiedynamiek in de defensiesector, doet er goed aan verder te kijken.

De opkomst van VC-gedreven technologiebedrijven in de defensie-industrie markeert een duidelijke breuk met het verleden. De komende jaren zullen worden gekenmerkt door een verschuiving van zware platforms naar softwaregedreven oplossingen, van manuele operaties naar autonomie, en van centraal naar gedistribueerd. In dat landschap voelt een traditionele reus als Lockheed Martin steeds meer als een olietanker in een zee van drones.

Voor wie wil beleggen in de toekomst van defensie, is het dus zaak goed te kijken naar wie het tempo van die toekomst bepaalt. En op dit moment lijken dat niet de gevestigde namen te zijn, maar juist de uitdagers.