Dit aandeel steeg 5204% in één jaar – nu toch verkopen?
- Jelger Sparreboom
- 7 okt
- 6 minuten om te lezen
In het kort:
Een kwantumlab zonder winst, maar met een beurswaarde van 13 miljard dollar: beleggers zien in Rigetti vooral een optie op de toekomst.
Het aandeel steeg meer dan 5200 procent in een jaar, terwijl de omzet daalde en het verlies opliep tot 40 miljoen.
De droom van ‘quantum advantage’ lonkt pas over vier jaar. Tenminste, als Rigetti het volhoudt in de race tegen reuzen als IBM en Google.
Er zijn weinig aandelen die zo’n bizarre rit hebben meegemaakt als Rigetti Computing. In twaalf maanden schoot het aandeel ruim 5200 procent omhoog. Het gaat over een kleine ontwikkelaar van kwantumchips uit Californië die plots de beurskoers van een techreus lijkt te benaderen. En dat allemaal dankzij een belofte over toekomstige winst en omzetgroei. Maar hoe lang kan deze belofte de zwaartekracht van de werkelijkheid trotseren?
Koersontwikkeling Rigetti:
Een laboratorium met een beurswaarde van tien miljard
Wie naar de cijfers kijkt, krijgt een bijna absurd beeld. Rigetti boekte in het tweede kwartaal een omzet van 1,8 miljoen dollar, een daling van 41,6 procent ten opzichte van een jaar eerder. Het bedrijf leed een nettoverlies van bijna 40 miljoen. Toch waardeert de markt het bedrijf inmiddels rond de 13 miljard dollar, bijna 1.500 keer de omzet. In essentie wordt Rigetti niet gewaardeerd als onderneming, maar als optie op de toekomst; een langlopende call op het moment dat kwantumcomputers daadwerkelijk iets bruikbaars gaan doen.
Koers/omzet verhouding Rigetti:
Die toekomst ligt volgens CEO Subodh Kulkarni nog minstens vier jaar verderop. Vier jaar tot wat hij “quantum advantage” noemt: het moment waarop een kwantumcomputer niet langer een onderzoeksobject is, maar een praktisch instrument dat complexe berekeningen sneller en efficiënter uitvoert dan welke klassieke supercomputer ook. Rigetti mikt op een machine met meer dan 1000 qubits, 99,9 procent foutcorrectie en een snelheid van minder dan 50 nanoseconden. Vandaag bevindt het bedrijf zich nog in de fase van 36 qubits.
Toch toonde Kulkarni zich op de laatste conference call zelfverzekerd. Met de lancering van de Cepheus-1-36Q, een systeem dat voor het eerst vier chiplets combineert en een foutmarge van slechts 0,5 procent heeft, is volgens hem de schaalbaarheid bewezen. “Geen enkel monolithisch systeem zal ooit de duizenden qubits bereiken die nodig zijn voor fouttolerante kwantumcomputers,” zei hij. “Chiplets zijn de toekomst.”
Dat klinkt overtuigend, maar het is ook technisch jargon dat het fundamentele probleem verhult: Rigetti verkoopt nog niets dat winstgevend is. De klanten zijn overheden en universiteiten die onderzoekscontracten afsluiten: geen commerciële partijen met productieomgevingen of winstdoelen. En zonder echte markt valt er weinig te voorspellen over hoe rendabel deze technologie ooit zal zijn.
De vraag is dan ook niet of kwantumcomputers ooit zullen bestaan, maar of Rigetti erbij zal zijn wanneer ze echt werken.
De vergelijking met de AI-revolutie dringt zich op. Wie tien jaar geleden in Nvidia stapte, werd rijk. Maar Nvidia had toen al miljardenomzetten, een bewezen product en een groeiende markt. Rigetti heeft een laboratorium, een chipfabriek in Fremont en een indrukwekkende PowerPoint over de toekomst. Dat is niet hetzelfde.
Toch valt de fascinatie voor deze technologie te begrijpen. De stap van klassieke naar kwantumcomputers belooft een nieuw tijdperk van berekeningen, van molecuulsimulaties tot optimalisatieproblemen die vandaag nog onmogelijk zijn. Qubits kunnen tegelijk 0 en 1 zijn; dat maakt kwantumcomputers niet sneller in de gewone zin, maar fundamenteel anders. Het idee dat we straks in seconden kunnen berekenen wat vandaag dagen kost, heeft iets onweerstaanbaars: zowel wetenschappelijk als economisch.
Maar deze vooruitgang is traag, kostbaar en vol onzekerheden. De hardware moet opereren bij temperaturen dicht bij het absolute nulpunt. Fouten treden constant op door decoherentie. Elke sprong vooruit is een technisch hoogstandje, maar het pad naar commerciële toepassingen blijft steil. Kulkarni zelf noemt vier jaar “het snelst haalbare scenario”.
Hoeveel investeerders hebben het geduld om vier jaar te wachten op iets dat nog niet bewezen is? En wat gebeurt er met de koers als er vertragingen zijn?
De aantrekkingskracht van Rigetti ligt in zijn purisme. Waar techreuzen als Google en IBM kwantumonderzoek uitvoeren binnen gigantische conglomeraten, is Rigetti een pure play. Alles wat het bedrijf doet, draait om één missie. Dat maakt het aandeel overzichtelijk en riskant.
Met de recente kapitaalverhoging van 350 miljoen dollar heeft het bedrijf nu ruim 570 miljoen in kas. Dat lijkt genoeg om nog jaren R&D te faciliteren, maar het betekende ook forse verwatering. Voor beleggers die instapten bij lagere koersen was dat geen probleem; voor nieuwkomers is het een signaal dat toekomstige groei waarschijnlijk opnieuw via emissies zal moeten worden betaald.
R&D uitgaven TTM:
Daarmee balanceert Rigetti op een dun koord tussen innovatie en speculatie. De technologie is briljant, de wetenschap intrigerend, maar de economie nog afwezig. Zolang het bedrijf geen klanten heeft buiten overheid en universiteit, is de beurswaarde gebaseerd op verwachting, en verwachting is vluchtig.
Wat deze waardering extra precair maakt, is de concurrentie. IBM, Alphabet, Microsoft en zelfs Amazon investeren honderden miljoenen in eigen kwantumprojecten. Deze giganten beschikken over geld, talent en infrastructuur waar Rigetti niet aan kan tippen. Bovendien zullen zij hun kwantumdiensten vermoedelijk integreren in bestaande cloudplatforms, wat de drempel voor klanten verlaagt. Rigetti kan zich onderscheiden met zijn chiplet-aanpak, maar of dat op lange termijn voldoende is, blijft onzeker.
Tegelijk komt er een psychologisch risico bij kijken. Wanneer een aandeel in korte tijd duizenden procenten stijgt, ontstaat een reflex: niemand wil de laatste zijn die uitstapt. De geschiedenis van de markt leert dat zulke paraboolbewegingen zelden eindigen in een zachte landing.
Dat wil niet zeggen dat Rigetti een luchtkasteel is. Het bedrijf maakt reële technische vooruitgang. Maar vooruitgang is niet hetzelfde als verdienvermogen. De afstand tussen laboratorium en winst is in dit geval astronomisch.
Tijdens de earnings call zei Kulkarni dat Rigetti in vier jaar “quantum advantage” wil bereiken. Dat klinkt ambitieus, maar verbergt hoe groot die stap werkelijk is. Van 36 qubits naar 1000-plus betekent een vertienvoudiging in complexiteit, koeling en foutcorrectie. Het vereist niet alleen nieuwe chips, maar ook nieuwe architecturen, bekabeling en fabricagemethoden. Zelfs in de klassieke chipindustrie duren zulke transities vaak langer dan gepland.
Bovendien moet Rigetti ook software, cloudintegratie en klantinterfaces ontwikkelen, een compleet ecosysteem. Het bedrijf wil dat gebruikers straks via Microsoft Azure toegang krijgen tot zijn quantum cloud. Maar daarvoor moet eerst een markt ontstaan die zo’n dienst daadwerkelijk nodig heeft.
Zolang die markt niet bestaat, blijft Rigetti afhankelijk van subsidieprogramma’s zoals het Amerikaanse National Quantum Initiative, dat ironisch genoeg net is verlopen en nog op herautorisatie wacht. De timing kon slechter niet: de onderneming verloor daardoor een deel van haar omzetbasis, precies op het moment dat beleggers de hoogste verwachtingen koesterden.
Daar komt bij dat de concurrentie in toenemende mate publiek geld naar zich toe trekt. Europese en Aziatische overheden investeren massaal in quantumlabs, universiteiten en startups. Rigetti bevindt zich dus in een mondiale race waarin niet alleen technologische superioriteit telt, maar ook geopolitieke steun. Een mislukt overheidscontract of een vertraging in Washington kan de toon op Wall Street direct doen kantelen.
Sommige analisten vergelijken de waardering met een langlopende call-optie: extreem gevoelig voor nieuws, waardeloos zonder doorbraak. Dat maakt het aandeel aantrekkelijk voor speculanten en lastig voor beleggers die proberen een intrinsieke waarde te berekenen.
De waardering, meer dan duizend keer de omzet, lijkt vooral een uitdrukking van hoop. Hoop dat Rigetti de Nvidia van de kwantumwereld wordt. Hoop dat de komende jaren even snel zullen gaan als de koers. Hoop dat de kloof tussen belofte en bewijs kleiner is dan hij lijkt.
Maar dat is geen strategie. En zelfs een visionair bedrijf moet ooit geld verdienen.
De vraag is dus: hoeveel ben je bereid te betalen voor een toekomst die nog niet begonnen is?
Of, om het scherper te stellen: hoeveel onzekerheid kan één aandeel dragen voordat het geen investering meer is, maar een loterijticket?
Voor wie de technologie volgt, valt er veel te bewonderen. Rigetti’s team heeft in korte tijd bewezen dat chiplet-gebaseerde systemen werken, dat foutcorrectie sneller verbetert dan verwacht, en dat het bedrijf zijn technische mijlpalen consequent haalt. Het bezit zijn eigen fabriek, ontwikkelt zijn eigen software en bouwt aan een cloudplatform, een vorm van verticale integratie die zeldzaam is voor een bedrijf van deze schaal.
Maar zelfs de CEO erkent dat de weg lang is. “We zijn nog drie tot vier jaar verwijderd van quantum advantage,” zei hij. Dat is een eeuwigheid op de beurs.
Waar de kwantumwereld draait op beloftes over de toekomst, zoeken veel beleggers juist naar iets tastbaars, inkomsten die vandaag al rendement opleveren. Vastgoedfondsen vormen in dat opzicht het tegenovergestelde van speculatief technologiebeleggen: concreet, voorspelbaar en met stabiele kasstromen.
Het SynVest Dutch RealEstate Fund is daar een goed voorbeeld van. Het fonds realiseerde sinds 2020 een gemiddeld rendement van 8,6% per jaar en beleggers ontvangen maandelijks een voorschotuitkering van 6% op jaarbasis, ondersteund door een breed gespreide portefeuille verspreid over Nederland.
Alleen in Oktober ontvang je één maand extra uitkering bovenop het reguliere rendement. Vraag vrijblijvend de gratis brochure aan en ontdek of dit vastgoedfonds past bij jouw beleggingsdoelen.
Opmerkingen