Hoe Warren Buffett profiteert van de oorlogsdreiging
- Rens Boukema
- 19 uur geleden
- 5 minuten om te lezen
In het kort
Warren Buffett heeft via Berkshire Hathaway miljarden geïnvesteerd in olie- en gasbedrijven zoals Occidental Petroleum en Chevron.
Zijn investeringen contrasteren met de brede markttendens richting duurzame energie en wijzen op een langetermijnvisie met geopolitieke overwegingen.
Europa's afhankelijkheid van Amerikaanse LNG en olie vergroot de strategische macht van bedrijven waarin Buffett zich heeft ingekocht.
Terwijl institutionele beleggers, centrale banken en overheden wereldwijd hun portefeuilles vergroenen, gaat Warren Buffett tegen de stroom in. Met investeringen die inmiddels oplopen tot tientallen miljarden dollars heeft Berkshire Hathaway zich de afgelopen jaren vastgebeten in traditionele energie, in het bijzonder olie, en gasbedrijven als Occidental Petroleum en Chevron. De vraag is: handelt de 'Oracle of Omaha' contrair uit overtuiging, of ziet hij iets wat de rest van Wall Street (nog) niet doorheeft?
Chevron en Occidental Petroleum staan op plek 5 en 6 in het portfolio:
Een ongebruikelijke positionering in een vervuilde sector
Sinds 2019 bouwde Buffett in rap tempo een belang op in Occidental Petroleum. De investering begon met een $10 miljard financieringspakket ter ondersteuning van een overname, in ruil voor preferente aandelen en warrants.
Inmiddels bezit Berkshire bijna 27% van het bedrijf, een belang dat structureel is uitgebreid, ondanks magere beursresultaten. Chevron is goed voor 7% van Berkshires aandelenportefeuille en staat op plek vijf qua omvang zoals je al zag hierboven.
Buffett bleef flink bijkopen afgelopen tijd:
Parallel daaraan kocht Buffett in 2020 voor $10 miljard de aardgasactiviteiten van Dominion Energy, waaronder belangrijke transmissienetwerken en een belang in de LNG-terminal Cove Point. In 2024 volgde de afronding van de volledige overname van Berkshire Hathaway Energy. Dit alles in een periode waarin andere vermogensbeheerders zich juist terugtrokken uit fossiel.
Geopolitiek als investeringskompas
De klassieke energiemarkt is al jaren onderhevig aan structurele druk. Sinds 2020 is de wereldwijde focus verschoven naar elektrificatie, CO₂-reductie en duurzame energie. Maar juist op dat moment verdubbelde Buffett zijn inzet op fossiele brandstoffen. Waarom?
Eén verklaring ligt in geopolitieke risico-inschatting.
De oorlog tussen Israël en Hamas (onder andere) en de oplopende spanningen tussen Israël en Iran hebben geleid tot nieuwe onzekerheden rondom olieaanvoer via de Straat van Hormuz, een maritiem knelpunt waar dagelijks zo'n 17 miljoen vaten olie passeren. Een blokkade van dit gebied zou abrupt 20% van de wereldolievoorraad kunnen stilleggen.
De straat van Hormuz:
De kwetsbaarheid van deze aanvoerroute vergroot de waarde van olie uit stabielere regio's, zoals de VS. Amerikaanse olieproducenten zoals Occidental en Chevron profiteren dan niet alleen van stijgende olieprijzen, maar ook van toegenomen vraag vanuit Europa, dat sinds het Russische invasiejaar 2022 versneld is gaan diversifiëren.
De recente Amerikaanse luchtaanvallen op Iraanse nucleaire installaties hebben de spanningen in het Midden-Oosten fors opgevoerd. Nu Iran dreigt met vergelding, groeit de vrees dat Teheran de vitale Straat van Hormuz kan afsluiten, de zeestraat waardoor dus circa 20% van de wereldwijde olie en gas stroomt. Sinds het Israëlische offensief op 13 juni steeg de olieprijs al met dik 10% naar ruim $77 per vat. Hoewel er nog geen verstoringen in de scheepvaart zijn gemeld, worden olie- en energiemarkten zichtbaar nerveus.
De dreiging van een blokkade is niet nieuw. Tijdens de Iran-Irakoorlog in de jaren '80 en recent nog in 2023, toen Iran een door Chevron gecharterde olietanker in beslag nam, bleek al dat Teheran in staat is tot gerichte verstoringen. Toch was een volledige sluiting van de zeestraat tot nu toe onuitgevoerd. Amerikaanse militaire interventies, zoals Operation Earnest Will in de jaren ’80, bleken effectief in het beschermen van de scheepvaart en het voorkomen van langdurige schokken.
Zelfs bij geopolitieke crises blijkt de impact op olieprijzen vaak van korte duur. Zo verdubbelde de olieprijs in 1991 na de Iraakse invasie van Koeweit, maar daalde weer zodra de militaire tegenreactie begon. Ook de Russische inval in Oekraïne in 2022 veroorzaakte slechts tijdelijk prijspieken. Volgens analisten ligt de verklaring deels in de terugval van de vraag na prijsschokken en in de aanwezigheid van strategische reserves.
Eerdere prijsschokken na olie-gerelateerde conflicten:
Hoewel Saudi-Arabië en de VAE sterk afhankelijk zijn van de Straat van Hormuz, hebben ze alternatieve pijpleidingen richting de Rode Zee en Fujairah. Saudi-Arabië kan via een westelijke route maximaal 7 miljoen vaten per dag omleiden. De VAE beschikt over een route van 1,5 miljoen vaten per dag buiten de zeestraat om. Toch blijven landen als Irak, Koeweit en Qatar kwetsbaar vanwege het ontbreken van zulke infrastructuur.
Een blokkade van Hormuz zou ook Iran zelf enorm hard raken, dat afhankelijk is van eigen olie-export via dezelfde route. Mede daarom achten analisten de kans klein dat Teheran echt overgaat tot een totale afsluiting. Meer waarschijnlijk is dat Iran symbolisch reageert en diplomatieke paden openhoudt, mede door de directe betrokkenheid van de VS bij het conflict. In de tussentijd blijven markten hypergevoelig voor verdere escalatie, maar structurele verstoringen lijken voorlopig onwaarschijnlijk.
Amerikaanse oliebedrijven: cashmachines met politieke hefboom
Chevron, ExxonMobil en Cheniere bevinden zich in een unieke positie. Chevron heeft een break-evenprijs van $35 per vat, wat bij olieprijzen boven de $90 leidt tot recordmarges.
Tegelijk zijn deze bedrijven de afgelopen jaren bepalend geworden voor de Europese energiezekerheid. In 2024 kwam al 46% van de LNG-import van de EU uit de VS. En dat aandeel stijgt wanneer de spanningen in het Midden-Oosten oplopen.
Buffett bleef bijkopen, ondanks dat Chevron en Occidental Petroleum onderpresteerden:
Cheniere, 's werelds grootste onafhankelijke LNG-exporteur, sluit langetermijncontracten met Europese afnemers tegen hogere tarieven. Dit zorgt voor stabiele inkomsten en beleidsmatige invloed. Europa heeft immers weinig keus: LNG-terminals en infrastructuur zijn afgestemd op Amerikaanse volumes.
Buffetts inschatting: energiezekerheid boven energietransitie
De investeringen van Berkshire Hathaway suggereren dat Buffett gelooft in de blijvende waarde van Amerikaanse fossiele energie. Hij ziet olie en gas niet alleen als grondstoffen, maar als strategische assets in een wereld vol geopolitieke frictie.
Voor beleggers die naast energie- of techaandelen meer stabiliteit zoeken, bieden vastgoedfondsen een aantrekkelijk tegenwicht. Ze combineren inflatiebescherming met stabiele kasstromen, juist in onzekere tijden. Hieronder vindt je een overzicht met de beste vastgoedfondsen van 2025, je start al vanaf €50!
De Energy Information Administration (EIA) voorspelt weliswaar een daling van olieprijzen naar $59 per vat in 2026, maar Buffett lijkt zijn geld te zetten op het tegenovergestelde scenario: een krapper aanbod, stijgende geopolitieke druk en groeiende energieafhankelijkheid van het Westen, wat op dit moment uit lijkt te spelen.
De olieprijs (WTI Curde Oil) het afgelopen jaar:
Bovendien vormen deze bedrijven een natuurlijke hedge tegen geopolitieke risico's. In tijden van conflict of onzekerheid stijgen olieprijzen, en daarmee de waarde van Berkshires energieposities. Dit maakt zijn portefeuille robuuster dan die van beleggers die enkel vertrouwen op technologische innovatie en energietransitie.
De strategische afhankelijkheid van Europa van Amerikaanse olie- en gasleveranciers heeft inmiddels een geopolitieke dimensie aangenomen. Wat begon als noodgedwongen verschuiving na de Russische inval in Oekraïne, is uitgegroeid tot structurele afhankelijkheid van een paar grote Amerikaanse spelers, waarin Buffett prominent vertegenwoordigd is.
Hierdoor krijgt Washington een extra onderhandelingskaart in trans-Atlantische dossiers, van defensie tot sanctiebeleid. En dat is precies waar Buffett op lijkt te anticiperen: niet alleen op stijgende aandelenkoersen, maar op de structurele macht die energie bezorgt aan wie haar bezit.
Comentarios