Beleggers opgelet: dit land heeft een heropleving op de beurs
- Jelger Sparreboom
- 7 okt
- 5 minuten om te lezen
In het kort:
De Chinese beurs stijgt weer hard, maar blijft nog wel onder haar oude piek.
Achter het optimisme schuilt een systeem waarin groei niet per se aandeelhouderswaarde betekent.
Zelfs als China de wereld verovert, is de vraag: levert dat ook iets op voor buitenlandse beleggers?
De Chinese aandelenmarkt is de laatste maanden herontdekt door beleggers. De iShares MSCI China ETF, een barometer voor buitenlandse investeringen in China, staat dit jaar ruim 44 procent hoger. Toch ligt het fonds nog altijd meer dan een derde onder zijn piek van 2021. De stijging lijkt dus minder een teken van structureel herstel dan een technische opleving na jaren van daling. Wie overweegt nu in te stappen, moet zich afvragen: wat is hier écht veranderd?
China ($MCHI) versus S&P500 ($SPY):
Op het eerste gezicht lijkt het optimisme gerechtvaardigd. De World Bank verwacht dat de Chinese economie dit jaar met 4,8 procent groeit, een opwaartse bijstelling ten opzichte van eerder dit jaar. De export herstelt, de overheid stimuleert de binnenlandse consumptie, en volgens Morgan Stanley staat de biotechsector op het punt om wereldleider te worden. Maar achter die positieve cijfers schuilt een fundamenteel probleem: het vertrouwen in China’s data, beleid en marktlogica is de afgelopen jaren uitgehold.
Veel economische cijfers in China zijn op z’n zachtst gezegd ondoorzichtig. Onafhankelijke studies schatten dat het Chinese bbp structureel 10 tot 30 procent wordt overschat. Zelfs tijdens de handelsoorlog met de VS, die de toegang tot de Amerikaanse markt ernstig beperkte, bleven de officiële groeicijfers opvallend stabiel.
China BBP groei:
Die onnauwkeurigheid is geen technisch detail. Het raakt de kern van beleggen: vertrouwen in informatie. In markten waar cijfers, rechtspraak en monetair beleid onafhankelijk zijn, vormen winstcijfers en economische data een betrouwbaar kompas. In China zijn die instrumenten verbonden aan de Communistische Partij. Wie daar investeert, belegt in een systeem waarin politiek verwoven is met de markt.
Toch blijven beleggers terugkeren. Misschien omdat de waarderingen laag lijken, misschien omdat China te groot is om te negeren. Maar wie al lange tijd via een breed fonds als MCHI in China heeft belegd, ziet dat zijn kapitaal nauwelijks is gegroeid. In dezelfde periode gingen Amerikaanse indices als de S&P 500 en Nasdaq 100 keer op keer over de kop. De vraag is dus niet alleen of Chinese aandelen zullen stijgen, maar ook wat de alternatieve kosten zijn van het wachten.
MCHI versus SPY sinds 2012:
De structurele rem op de Chinese beurs ligt niet bij de bedrijven zelf. China heeft uitzonderlijke ondernemingen in technologie, elektrische voertuigen, robotica en geneesmiddelenontwikkeling. Het probleem is de context waarin ze opereren. Sinds Xi Jinping aan de macht kwam, is de lijn helder: bedrijven moeten ‘in hoge mate consistent blijven met de Partij’. Ondernemerschap en patriottisme zijn één en hetzelfde geworden.
Dat betekent niet dat China stopt met innoveren. Integendeel. De biotechsector is misschien wel het beste voorbeeld van China’s nieuwe ambities. Volgens Morgan Stanley kan de omzet uit geneesmiddelen die in China zijn ontwikkeld, stijgen tot 220 miljard dollar in 2040. Het land loopt voorop in goedkopere R&D, snelle testcycli en toegang tot miljoenen patiënten. Westerse farmaceuten kijken al naar samenwerkingen, omdat hun eigen pijplijnen opdrogen en de patenten van miljardenmedicijnen binnenkort aflopen.
Maar de vraag is: voor wie wordt die groei gecreëerd? De meeste Chinese biotechbedrijven hebben staatsinvesteerders, niet alleen als aandeelhouder maar als medebeslisser. De export van medicijnen is bovendien politiek gevoelig, zeker nu Washington overweegt om Chinese medicijnen strenger te reguleren. Een sector kan dus floreren, terwijl de waarde voor buitenlandse beleggers beperkt blijft. Is het verstandig om te investeren in een land dat economische macht en politieke controle als één geheel ziet?
De Chinese overheid stuurt bedrijven niet richting aandeelhoudersrendement, maar richting nationale prioriteiten. Dat kan de verovering van de EV-markt zijn, of de ontwikkeling van AI-modellen zoals DeepSeek, die overigens op eigen terrein indrukwekkend presteren. Maar zodra winst in conflict komt met de strategische belangen van de Partij, kiest het systeem voor het laatste.
Dat verklaart waarom zelfs de grootste Chinese bedrijven: Alibaba, Tencent, Meituan, ondanks hun dominantie moeite hebben om het vertrouwen van buitenlandse beleggers te behouden. Niet omdat ze zwak zijn, maar omdat hun speelveld politiek is. Beleggen in China betekent dus niet alleen marktrisico nemen, maar ook een regime-risico.
En toch is het onmogelijk om China volledig af te schrijven. De wereldeconomie is te afhankelijk van zijn productiecapaciteit, technologie en consumentenmarkt. Zelfs de World Bank, die voorzichtig blijft over de vertragende vastgoedsector, benadrukt dat de regio Oost-Azië nog steeds grotendeels meegroeit met China. Een daling van 1 procentpunt in China’s bbp kost de regio 0,3 procentpunt groei.
China is economisch onmisbaar. Het land kan blijven groeien, zonder dat die groei automatisch in rendement voor buitenlandse aandeelhouders vertaalt. Een opkomende biotechindustrie, een exportsector die zich naar Zuidoost-Azië verlegt, het zijn allemaal macroverhalen die kracht uitstralen, maar ze veranderen niets aan de structuur.
Gigantische stijging BBP China:
De echte vraag is misschien: zelfs als China de wereld verovert, is dat een bull case voor buitenlandse beleggers? De kans bestaat dat buitenlandse investeerders vooral toeschouwers blijven van een binnenlandse wederopbouw, waarin kapitaal, arbeid en data in dienst staan van een nationaal project.
Voor China zelf is dat consistent. Voor de rest van de wereld is het een uitdaging. Beleggers die rendement zoeken, moeten afwegen of groei zonder eigendomszekerheid nog waarde heeft. Want goedkoop is niet altijd aantrekkelijk, zeker niet als de winst nooit echt aan jou toebehoort.
Toch is er ook een scenario waarin dit kantelt. Xi Jinping is 72, en de opvolging binnen de Partij is onduidelijk. Een volgende generatie leiders zou kunnen terugkeren naar het pragmatisme van Deng Xiaoping, ‘rijk worden is glorieus’, en de deur naar buiten opnieuw op een kier zetten. In dat geval zouden Chinese aandelen plots niet alleen goedkoop, maar ook toegankelijk zijn.
Een deel van de recente opleving op de Chinese beurs zal ongetwijfeld standhouden, de waarderingen zijn laag, en er is geld dat simpelweg ‘terugkeert’ na een te pessimistische periode.
Terwijl markten als China laten zien hoe grillig groei kan zijn wanneer politiek en economie vervlochten raken, zoeken veel beleggers juist naar rust, voorspelbaarheid en tastbare waarde.
Corum Investments biedt dat tegenwicht als een van de meest stabiele vastgoedfondsen van Nederland. Het fonds keert maandelijks dividend uit, met een gemiddeld jaarlijks rendement tussen 6% en 8% en nooit onder het minimale rendement van 6%. Dankzij langlopende huurcontracten met solide huurders in heel Europa combineert Corum continuïteit met aantrekkelijk rendement. Deelnemen kan al vanaf €50 per maand.
Ontdek in de gratis brochure of Corum past bij jouw lange termijn beleggingsdoelen, geheel vrijblijvend.
Opmerkingen