Waarom Tom Lee denkt dat retail beleggers deze bullmarkt leiden

In het kort:

• Tom Lee, voormalig hoofdstrateeg bij JP Morgan en oprichter van Fundstrat, ziet retail beleggers als de drijvende kracht achter de huidige bullmarkt en prijst hun rol als vroege, vooruitziende en loyale investeerders.

• Terwijl institutionele partijen in het voorjaar van 2024 vastliepen in risicomodellen en politieke bias, kochten particuliere beleggers juist massaal in op basis van bedrijfsfundamenten, gebruikersdata en technologische visie.

• Volgens Lee luidt deze verschuiving een structurele verandering in: waardering draait minder om klassieke ratio’s en meer om betrokkenheid, netwerkeffecten en de strategische visie van de retail belegger zelf.

Van Wall Street naar het grote publiek

Tom Lee is een van de weinige analisten die zich de afgelopen jaren durfde te onderscheiden met een uitgesproken optimistische visie. Terwijl de meeste experts in 2022 en 2023 waarschuwden voor een langdurige recessie, bleef hij bij zijn standpunt dat de markt dicht bij een bodem zat en herstel onvermijdelijk was. Inmiddels is duidelijk dat hij het bij het rechte eind had. Niet alleen trok de beurs krachtig aan, volgens Lee bevinden we ons zelfs in de beginfase van een nieuwe bullmarkt. Maar wat vooral opvalt, is wie dat herstel heeft gedragen. Niet de hedge funds of grote vermogensbeheerders, maar de retail belegger.

Lee spreekt met gezag. Hij werkte zestien jaar als hoofdstratege bij JP Morgan en richtte in 2014 Fundstrat Global Advisors op. Zijn doel: institutioneel onderzoek toegankelijk maken voor een breder publiek. Terwijl veel analisten hun inzichten beperken tot besloten memo’s, koos Lee er vanaf het begin voor om actief te communiceren via Twitter, podcasts en korte dagelijkse video-updates. Hij wilde de financiële wereld ontsluiten voor mensen die er geen directe toegang toe hadden. In een tijd waarin de interesse in aandelenhandel onder het grote publiek laag was, zette hij in op een trend die toen nog niet bestond: de heropleving van de particuliere belegger.

Tom Lee te gast bij CNBC

Bron: CNBC

Die keuze bleek visionair. Millennials, een generatie die geen persoonlijke herinnering heeft aan de dotcomcrisis of Lehman Brothers, begonnen massaal te beleggen via apps als Robinhood. Ze zijn digitaal vaardig, onafhankelijk en gewend om informatie zelf te vinden en te duiden. Lee zag deze ontwikkeling al in de demografische cijfers van tien jaar geleden en schreef er toen al whitepapers over. In plaats van op basis van sentiment te opereren, baseert hij zijn standpunten op data, historische patronen en gedragsanalyse.

Retail als leidende kracht

Een van de opvallendste uitspraken van Tom Lee in recente interviews is zijn lof voor de retail belegger. Waar veel professionals particuliere beleggers nog steeds zien als ruis, impulsief of naïef, ziet Lee in hen juist de nieuwe ruggengraat van de markt. Volgens hem waren het particuliere investeerders die in maart en april 2024 het voortouw namen toen de markt op het dieptepunt stond. Terwijl institutionele partijen werden gedwongen tot risicoreductie vanwege oplopende volatiliteit en modelgestuurde angsten, kocht retail in totaal voor meer dan 40 miljard dollar aan aandelen.

Deze beweging is volgens Lee geen toeval, maar een teken van structurele verandering. Retail beleggers denken niet in renteverhogingen of politieke onzekerheid, maar in bedrijven. Ze kijken naar producten, naar gebruikerservaringen, naar de CEO. Ze vragen zich niet af of de Fed het juiste pad volgt, maar of hun favoriete aandeel werkelijk minder waard is geworden door geopolitiek of inflatieverwachtingen. Dat levert een andere kijk op koersbewegingen op, vaak logischer en dichter bij de realiteit dan veel modelgestuurde analyses.

Wat Lee extra benadrukt, is dat retail beleggers trouw blijven. Ze zijn geen korte termijn handelaars, maar geloven in hun keuzes. Ze volgen bedrijven langdurig, verdiepen zich in technologieën en begrijpen het belang van merkkracht en innovatie. Die toewijding vertaalt zich volgens hem naar stabielere aandeelhoudersstructuren en een lager risicoprofiel voor bedrijven die deze groep aanspreekt. Denk aan bedrijven als Tesla, Palantir of MicroStrategy, die een loyale achterban hebben opgebouwd onder particuliere beleggers.

Waarom deze investeerders serieus genomen moeten worden

Deze loyaliteit verandert ook de waardering van bedrijven. In plaats van klassieke indicatoren als de PE-ratio, kijkt retail steeds vaker naar unieke positionering, leiderschap en technologische voorsprong. Tom Lee vergelijkt bedrijven als Tesla met een kunstwerk: je waardeert een Da Vinci ook niet op basis van de prijs van het doek en de verf. Het is schaars, niet te reproduceren en daarom waardevol. Voor veel retail beleggers geldt dat ook voor bedrijven die ze volgen, gebruiken of zelfs bewonderen.

Dit leidt tot een nieuw fenomeen: de aandeelhouder als klant, en de klant als aandeelhouder. Volgens Lee zijn bedrijven die deze verbinding weten te leggen in het voordeel. Ze verlagen hun kapitaalkosten, bouwen een trouwe beleggersbasis op en zijn minder afhankelijk van institutioneel kapitaal dat bij het minste tegenwind zijn geld terugtrekt. Dit is een logica die veel professionals nog niet goed begrijpen, maar die volgens Lee een cruciale rol speelt in de beurs van vandaag.

Tom Lee gelooft dat we nog maar aan het begin staan van deze verschuiving. Retail beleggers zijn beter geïnformeerd, zelfstandiger en veerkrachtiger dan vaak wordt aangenomen. In zijn ogen zijn ze niet de voetnoot van het beleggingsverhaal, maar het hoofdpersonage. En wie dat onderschat, mist het grotere plaatje.

Hoe professionele beleggers vastliepen in modellen en restricties

Op papier hebben institutionele beleggers alle voordelen. Ze beschikken over teams van analisten, geavanceerde risico-infrastructuren en directe toegang tot bedrijfsleiders, centrale banken en beleidsmakers. Toch waren het juist deze partijen die collectief de bodem van de markt in april 2024 misten. Waar retail beleggers voor tientallen miljarden aandelen oppikten, reduceerden instellingen hun blootstelling. Volgens Tom Lee ligt de verklaring in een structureel probleem: veel institutionele partijen zijn gevangen in een systeem van risicomijdend beleid, politieke bias en achterhaalde macro-economische modellen.

De correctie in 2024 zorgde voor een tijdelijke piek in de VIX index, de veelgebruikte maatstaf voor marktvolatiliteit. Voor veel fondsen is dat een automatisch signaal om risico af te bouwen. Niet omdat de analyse verandert, maar omdat interne protocollen dat vereisen. Zodra de VIX boven een bepaalde drempel stijgt, treden zogeheten guardrails in werking: vooraf vastgestelde limieten op volatiliteit en drawdown die de vermogensbeheerder verplichten posities te sluiten. Dit leidt ertoe dat instellingen juist in de slechtste weken van de markt genoodzaakt zijn om te verkopen, ongeacht hun fundamentele overtuiging.

Market Volatility Index (VIX) in de afgelopen 3 jaar:

Bron: MSN

Volgens Lee ontstaat zo een paradoxaal effect: het zijn de partijen met de meeste middelen en data die het minst vrij zijn om rationeel te handelen op het moment dat dat het hardst nodig is. Ze zijn niet dom, ze zijn beperkt, zegt hij. Ze mogen het simpelweg niet uitzitten. De particuliere belegger daarentegen is niet gebonden aan dit soort beperkingen. Die kan het zich permitteren om tijdelijk tegen de stroom in te gaan, zeker wanneer hij gelooft in de onderliggende waarde van een aandeel.

Lee noemt dit een van de belangrijkste verklaringen voor het succes van retail rond de bodem in april. Terwijl institutionele beleggers zichzelf uit de markt dwongen op basis van een algoritmisch risicokader, kochten particulieren op basis van hun analyse van individuele bedrijven. Ze zagen waarderingen dalen bij sterke groeiaandelen en besloten in te stappen. Dat was geen impulsieve gok, maar een rationele reactie op overselling.

Een blinde vlek voor politieke en psychologische ruis

Naast risicomodellen speelt ook ideologie een grotere rol dan veel beleggers willen toegeven. Tom Lee stelt dat politieke voorkeuren steeds vaker de manier beïnvloeden waarop institutionele beleggers marktrisico interpreteren. In een analyse die hij onlangs deelde met klanten, wijst hij op een opvallende verdeling: ongeveer 65 procent van de actieve fondsbeheerders stemde in 2020 op Biden. In de obligatiemarkt ligt dat percentage juist andersom. Daar domineren historisch gezien Republikeins georiënteerde partijen.

Dat lijkt op het eerste gezicht een irrelevante statistiek, maar volgens Lee heeft het directe gevolgen voor marktdynamiek. Veel fondsen denken oprecht dat Trump de economie zal verwoesten. Niet op basis van data, maar vanuit persoonlijke afkeer. Hij noemt dit verschijnsel TDS, Trump Derangement Syndrome. Het leidt ertoe dat marktsignalen anders worden geïnterpreteerd afhankelijk van wie er aan de macht is of lijkt te komen.

De correctie van begin 2024 viel samen met retoriek over nieuwe handelstarieven en politieke dreigingen. Voor veel institutionele beleggers, die al sceptisch stonden tegenover een mogelijk tweede presidentschap van Trump, was dit aanleiding om hun macrovisie verder te verslechteren. Maar volgens Lee was dat geen redelijke reactie op economische data, eerder een projectie van politieke voorkeur op marktdynamiek. De realiteit bleek namelijk anders: ondanks het retorische lawaai reageerden de kredietmarkten nauwelijks. Er was geen stress op high yield spreads, geen scherpe stijging in default rates en geen verslechtering in fundamentele bedrijfsdata.

Het gevolg van deze ideologische vertekening is dat veel fondsen volledig aan de zijlijn stonden toen de rally inzette. Ze vertrouwden op een wereldbeeld waarin politieke instabiliteit leidt tot economische schade en kozen ervoor hun exposure te minimaliseren. Retail beleggers daarentegen stelden een simpelere vraag: is Nvidia door deze retoriek werkelijk minder waard? Moet ik Palantir verkopen omdat Washington zich verslikt in verkiezingsretoriek? Voor hen was het antwoord nee. En dus bleven ze zitten, of kochten bij.

Waarom de modellen niet werkten en retail wel

Een derde verklaring voor het falen van de institutionele wereld ligt volgens Tom Lee in het overdreven vertrouwen op klassieke economische modellen. De meeste grote instellingen hebben economen in dienst die inflatie, werkgelegenheid en groei trachten te voorspellen aan de hand van historische correlaties en surveys. Maar volgens Lee zijn veel van deze modellen verouderd of onbetrouwbaar. Hij wijst bijvoorbeeld op de JOLTS data, cijfers over openstaande vacatures, die in het voorjaar een explosieve stijging lieten zien. Tegelijkertijd rapporteerde ADP een daling van het aantal banen in de private sector. Welke van de twee is waar, vroeg hij retorisch. Ze kunnen onmogelijk allebei gelijk hebben.

Een kijkje in de grootste holdings van BlackRock

Bron: Fintel

Volgens Lee ligt de fout niet in de data zelf, maar in de aannames erachter. Veel modellen houden geen rekening met nieuwe technologische verstoringen zoals automatisering of AI, en overschatten de betrouwbaarheid van responspercentages. Bovendien worden inflatie indicatoren vaak gebaseerd op indexmanden die ver afstaan van de werkelijke kostenstructuur van huishoudens. Zo laat hij zien dat de Amerikaanse kerninflatie volgens Europese rekenmethoden, waar huur wordt uitgesloten, al onder de twee procent zou liggen. Maar omdat de Fed een andere berekening volgt, blijft de rente hoog en blijven veel beleggers op deflatoire schrikbeelden reageren.

Wat retail beleggers volgens Lee anders doet, is dat ze niet gehinderd worden door macro-economische dogma’s. Ze kijken naar prijs, momentum, product en visie. Ze volgen geen model, maar een bedrijfsverhaal. In tijden van chaos blijkt die aanpak verrassend robuust. Terwijl modellen vastliepen in tegenstrijdige signalen, baseerde retail zich op zichtbare realiteit: volle restaurants, groeiende gebruikersaantallen, stijgende omzetverwachtingen. En dus besloten ze te kopen.

De discrepantie tussen instituties en retail was in het voorjaar van 2024 zelden zo zichtbaar. Institutionele partijen waren zwaar onderwogen op het moment dat de markt draaide. De rally kwam onverwacht voor wie afhankelijk was van formules. Maar voor wie keek naar bedrijven in plaats van naar modellen, was het moment om te kopen al lang aangebroken.

Hoe retail beleggers het waarderingsspel heruitvinden

In de traditionele beleggingswereld geldt de PE-ratio als ankerpunt voor waardering. Analisten toetsen aandelen aan historische gemiddelden, vergelijken sectoren op basis van kasstromen en bouwen spreadsheets vol met gevoeligheidsanalyses. Maar onder de oppervlakte is een nieuwe waarderingslogica ontstaan. Eén die niet draait om ratio’s, maar om schaarste, netwerkeffecten en emotionele binding. Retail beleggers staan hierin centraal en Tom Lee ziet het als een fundamentele transformatie in hoe de markt waarde toekent.

Volgens Lee is het misverstand dat deze nieuwe benadering irrationeel zou zijn. Integendeel, ze is gebaseerd op kenmerken die steeds bepalender worden in een digitale economie: uniciteit, gebruikersbetrokkenheid en marktdominantie. Klassieke waardering kijkt naar de winst van vandaag, retail beleggers beginnen vandaag de dag eerder met beleggen en kijken naar de betekenis van morgen. En juist omdat zij zich losmaken van traditionele modellen, signaleren ze eerder waar structurele marktveranderingen plaatsvinden.

Jongere generaties starten steeds vroeger met beleggen

Bron: World Economic Forum

Een voorbeeld dat Lee noemt in zijn recente analyses is het verschil in waardering tussen traditionele softwarebedrijven en bedrijven met een volledig geïntegreerd ecosysteem. Een legacy ERP bedrijf met solide marges krijgt vaak een lagere waardering dan een snelgroeiende platformspeler die verlies maakt, maar waarvan gebruikers dagelijks afhankelijk zijn. Waarom? Omdat retail beleggers snappen dat gebruikersgedrag een betere voorspeller van toekomstige waarde is dan huidige winst.

Netwerkeffecten, schaal en gebruikersvertrouwen

Een van de sleutelfactoren in de hernieuwde waarderingslogica is het netwerkeffect. Bedrijven die beter worden naarmate meer mensen ze gebruiken, krijgen van retail beleggers automatisch een hogere waardering. Niet omdat dat in het model past, maar omdat het logisch voelt. Denk aan bedrijven als Airbnb, dat met elke nieuwe verhuurder en elke tevreden reiziger meer marktdominantie verwerft, of aan platforms als Shopify, die ondernemers in staat stellen een compleet digitaal ecosysteem te bouwen.

Institutionele beleggers blijven vaak vasthouden aan kwartaalcijfers, maar retail kijkt naar gebruikersgroei en productverbetering. Als het product beter wordt, groeit het vertrouwen en daarmee de bereidheid om het aandeel te bezitten. Volgens Lee werkt dat vertrouwen door in de waardering. Retail beleggers zijn bereid een premie te betalen voor bedrijven die in de praktijk laten zien dat ze relevant zijn. Niet theoretisch, maar tastbaar, in app downloads, klantretentie en gebruikersaantallen.

Die focus op directe ervaring is krachtig, omdat het zich onttrekt aan financiële ruis. Klassieke modellen kunnen geen onderscheid maken tussen een consument die dagelijks terugkeert en een klant die eenmalig afrekent. Maar voor een retail belegger is dat verschil essentieel. Wie een dienst actief gebruikt, is minder geneigd het aandeel te verkopen. En dat creëert een nieuw type aandeelhouder: de betrokken participant.

De waardering van betrokkenheid

Wat retail beleggers doen, vaak zonder het expliciet te benoemen, is bedrijven waarderen op basis van betrokkenheid. Ze vragen zich af: hoe diep zit dit bedrijf verweven in het dagelijks leven van zijn gebruikers? Hoeveel moeite kost het om het te vervangen? En hoeveel vertrouwen straalt het uit? Die vragen vertalen zich niet direct in een EBITDA multiple, maar wel in een structurele bereidheid om aan boord te blijven, ook als het even tegenzit.

Tom Lee noemt dat duurzame sentimentwaarde. Het is een factor die traditioneel nauwelijks meetelt, maar die steeds bepalender wordt voor de beurswaarde van ondernemingen. Neem bijvoorbeeld een relatief onbekende maar snelgroeiende speler in financiële educatie of digitale gezondheidszorg. Als zo’n bedrijf tienduizenden trouwe gebruikers heeft, wekelijkse engagementcijfers kan voorleggen en een geloofwaardig groeipad toont, dan is de markt bereid om verliescijfers tijdelijk te negeren. Niet uit naïviteit, maar uit overtuiging dat betrokkenheid uiteindelijk leidt tot dominantie.

Wat retail beleggers daarmee in feite doen, is waardering loskoppelen van pure winst en verbinden aan impact. Hoeveel invloed heeft dit bedrijf op zijn markt, op zijn gebruikers en op toekomstige economische structuren? Het antwoord op die vraag is niet te vinden in een spreadsheet. Maar het is wel zichtbaar voor beleggers die met één klik de gebruikerservaring kunnen testen of direct contact hebben met andere aandeelhouders op sociale platforms.

Deze mate van verbondenheid met het product of de dienst zorgt ervoor dat retail beleggers zich gedragen als medeondernemers. Ze zijn ambassadeurs, testers en feedbackgevers tegelijk. Ze kopen niet alleen een aandeel, ze kopen een verhaal waarin ze actief participeren. Dat maakt hun gedrag minder prijsgevoelig en hun relatie met het aandeel veel stabieler dan klassieke theorieën voorspellen.

Volgens Lee wordt dit het fundament van de nieuwe waarderingslogica: een mix van gebruikersvertrouwen, netwerkeffecten en participatief aandeelhouderschap. Niet als vervanging van cijfers, maar als aanvulling op een wereld waarin cijfers vaak te laat komen. Wie wacht tot de winstgevendheid in de cijfers zichtbaar wordt, mist de fase waarin het echte rendement gemaakt wordt.

Wat deze bullmarkt van de vorige onderscheidt

Na het herstel in 2023 en de brede rally in 2024 is de vraag onvermijdelijk: waar staan we nu? Volgens Tom Lee is dit geen klassieke opleving binnen een berenmarkt, maar de beginfase van een structurele bullmarkt. Niet gedreven door renteverlagingen of centrale banken, maar door onderliggende economische veerkracht en kapitaalstromen die fundamenteel anders zijn dan voorheen. Wat deze cyclus onderscheidt, is volgens hem dat het herstel niet gedragen wordt door institutioneel kapitaal, maar door retail beleggers.

In eerdere cycli was het wachten op renteverlagingen of kwantitatieve verruiming. Zodra de Fed ingreep, keerde het vertrouwen terug en volgde het herstel. Dit keer is het anders. De Federal Reserve heeft de rente hoog gehouden, de inflatieverwachtingen zijn gemengd, en toch bleef de markt stijgen. Dat komt volgens Lee omdat retail beleggers een andere rol zijn gaan spelen. Ze wachten niet meer af wat centrale banken doen, maar anticiperen op waar waarde ontstaat.

De data onderstrepen dat. Terwijl institutionele partijen hun allocaties verlaagden of zelfs shortposities innamen, stroomden er tientallen miljarden aan retailkapitaal naar de markt. Die beweging werd niet gestuurd door beleid, maar door overtuiging. Retail beleggers keken niet naar macro-economische scenario’s, maar naar bedrijven, gebruikers en structurele trends. En ze kregen gelijk.

Nieuwe risico’s vragen om een andere mindset

Toch is ook deze bullmarkt niet zonder risico. Juist omdat de markt niet wordt geleid door centrale banken, is er minder vangnet wanneer het sentiment omslaat. Lee waarschuwt dat dit beleggers kan verrassen. De volatiliteit blijft relatief hoog en de correlatie tussen sectoren is afgenomen. Dat maakt de markt gevoeliger voor rotatie, nieuwsimpact en gedragsdynamiek. Beleggers die meegaan in de nieuwe golf, zullen moeten accepteren dat stabiliteit niet vanzelfsprekend is.

Daarnaast blijven geopolitieke spanningen, zoals handelsconflicten en verkiezingsonzekerheid, hun schaduw werpen. In plaats van directe economische schade zorgen deze factoren vooral voor narratieve verstoringen. Ze beïnvloeden de perceptie van risico, niet altijd de realiteit. Volgens Lee is het dan ook essentieel om onderscheid te maken tussen ruis en signaal. De markt heeft geleerd om door headlines heen te kijken, maar dat lukt alleen met discipline en een duidelijke strategie.

Retail beleggers die zich willen wapenen tegen deze nieuwe onzekerheden, doen er goed aan om hun aanpak te blijven professionaliseren. Dat betekent niet dat ze hun intuïtie moeten onderdrukken, maar wel dat ze hun positie moeten versterken met data, diversificatie en risicobeheer. De kracht van de particuliere belegger ligt volgens Lee niet in bravoure, maar in het vermogen om flexibel te blijven. Wie zich aanpast zonder zijn visie te verliezen, blijft relevant in elke fase van de markt.

Wat retail beleggers nu te doen staat

Vooruitkijkend ziet Tom Lee nog steeds ruimte voor groei, vooral in sectoren die structureel ondergewaardeerd zijn of nog niet volledig ontdekt door institutionele partijen. Hij wijst op bedrijven met sterke balansen, unieke netwerken of schaalvoordelen die zich pas net beginnen te vertalen naar winst. Maar hij benadrukt dat dit geen moment is om achter de rally aan te jagen zonder plan. Het is een fase waarin kwaliteit, focus en tijdshorizon het verschil maken.

Retail beleggers moeten blijven doen wat hen tot nu toe onderscheidt: investeren op basis van gebruikerswaarde, langetermijnvisie en een goed begrip van de bedrijven waarin ze geloven. Die aanpak werkt, maar vraagt ook om discipline. Juist in een stijgende markt is het cruciaal om kritisch te blijven en niet blind mee te gaan in elke nieuwe hype. De verleiding om eerdere successen door te trekken naar de toekomst is groot, maar niet altijd terecht.

Wat volgens Tom Lee wél structureel verandert, is het profiel van de retail belegger zelf. Uit recente data blijkt dat jongere generaties, met name Gen Z en millennials, steeds eerder beginnen met beleggen, vaak al in de vroege volwassenheid of zelfs tijdens hun studietijd. Die vroege start vergroot niet alleen hun leercurve, maar ook hun kans op lange termijn rendement. In combinatie met technologische tools en directe toegang tot informatie groeit zo een generatie beleggers op die beter geïnformeerd, actiever en onafhankelijker is dan ooit tevoren.

De jonge generatie beleggers kiest vaker voor digitale begeleiding en slimme tools

Bron: World Economic Forum

Lee adviseert om terug te keren naar de basis: waarom geloof je in dit aandeel? Wat maakt dit bedrijf uniek? En hoe past het binnen de bredere wereldwijde trends? Retail beleggers die die vragen scherp kunnen beantwoorden, zullen niet alleen profiteren van het momentum, maar ook bestand zijn tegen de correcties die onvermijdelijk zullen volgen.

Uiteindelijk is deze nieuwe marktdynamiek niet het einde van de traditionele beurs, maar een herdefiniëring van wie het spel speelt en hoe het gespeeld wordt. De particuliere belegger heeft zich ontwikkeld van figurant tot hoofdrolspeler. En als het aan Tom Lee ligt, is dat nog maar het begin.