Maakt topinvesteerder Terry Smith hiermee een fout?

In het kort:

• Fundsmith, het fonds van Terry Smith, verloor 1,9% in 2025 terwijl zelfs cash beter presteerde.

• Terry Smith verkoopt winnaars vroeg en houdt verliezers lang vast.

• Volgt de man van "doe niets" zijn eigen strategie nog wel?

  
  

Terry Smith, de oprichter en beheerder van het Fundsmith Equity Fund, geldt al jaren als een icoon binnen de wereld van kwaliteitsbeleggen. Zijn mantra is helder: koop goede bedrijven, betaal er niet te veel voor, en doe vervolgens niets.

“Buy good companies, don't overpay and do nothing.” - Terry Smith

Het is een strategie die klinkt als gezond verstand, en in de praktijk jarenlang uitmuntende rendementen heeft opgeleverd. Sinds de oprichting in 2010 heeft zijn fonds een cumulatief rendement van +593,6% gerealiseerd, goed voor een jaarlijks rendement van 14,1%. Toch begint onder beleggers, en zelfs onder zijn bewonderaars, de twijfel toe te slaan. Volgt hij zijn eigen strategie nog wel?

De prestaties in 2025

In de eerste zes maanden van 2025 verloor Fundsmith Equity Fund 1,9% in waarde. Dat lijkt op het eerste gezicht niet alarmerend, maar het betekent wél een onderprestatie ten opzichte van de MSCI World Index, die net positief noteerde met +0,1%. Vergeleken met obligaties (+3,8%) en zelfs cash (+2,2%) blijft Smith achter. In Amerikaanse dollars zou het rendement trouwens wél +6,3% zijn geweest, aldus Smith: want de verzwakking van de dollar tegenover het pond met 9% heeft zwaar gewogen op het Britse fondsresultaat. Maar die uitleg wekt irritatie. Want als valutavoordeel in het verleden voor rugwind zorgde, bleef het stil. Nu de wind draait, klinkt plots het excuus.

Voor beleggers die naast volatielere (tech)posities zoeken naar stabielere langetermijnopties, bieden vastgoedfondsen een solide aanvulling. Ontdek hier het actuele overzicht van de beste Nederlandse vastgoedfondsen!

Beste vastgoedfondsen in 2025

Niet alles ging mis. Sterker nog: de vijf grootste positieve bijdragen kwamen van 'oude vrienden', zoals Smith het zelf noemt. Philip Morris (+1,8%), Meta Platforms (+1,4%), Microsoft (+0,8%), IDEXX (+0,8%) en L’Oréal (+0,7%). Het zijn allemaal gevestigde namen die Fundsmith al jaren in portefeuille heeft. Vooral Philip Morris presteert uitstekend, mede dankzij het succes van Zyn-nicotinezakjes. De verkoop van die alternatieve tabaksproducten is sinds de pandemie verviervoudigd in de VS. Fundsmith plukt daar de vruchten van, ondanks de kannibalisatie van traditionele sigarettenverkoop.

Ook Meta blijkt een gouden greep. Waar veel fondsbeheerders hun posities verkochten in het dal van 2022, hield Smith voet bij stuk en breidde zelfs uit. En dat terwijl de zorgen toen legitiem leken: angst voor disruptie door TikTok, een duidelijke vertraging in de gebruikersgroei en vooral de enorme uitgaven aan Reality Labs, die miljarden dollars per jaar verslonden. Toch bleef Meta onderdeel van de portefeuille. De heropleving van het aandeel, dankzij efficiënter kostenbeheer, AI-innovatie en sterke advertentie-inkomsten, maakt dit tot een schoolvoorbeeld van 'doe niets' dat loont.

Meta aandeelkoers:

Bron: Google Finance

Maar waar winnaars zijn, zijn ook verliezers. Novo Nordisk (-1,7%) en LVMH (-1,1%) zijn de grootste negatieve bijdragers. In het geval van Novo Nordisk is de ironie groot: het bedrijf is wereldleider in obesitasmedicatie, maar struikelt over juridische en regelgevende obstakels in de VS. Beide Deense bedrijven, ook Coloplast (-0,5%) hoort daarbij, worden geleid door stichtingen, wat Smith ooit zag als een langetermijnvoordeel. Inmiddels zijn beide CEO’s ontslagen, en de hoop op herstel rust op nieuwe aanstellingen.

Wat bij deze dalers opvalt, is dat Smith vasthoudt. Hij verkoopt niet halsoverkop. Bij andere bedrijven gebeurde dat juist wél: en dat leidt tot vragen over zijn consistentie.

Een van de opvallendste aspecten van het recente beleid van Smith is de mate waarin hij afscheid neemt van bedrijven zodra het even tegenzit. Intuit is zo’n geval. Fundsmith kocht het softwarebedrijf in het verleden, maar begon al in 2021 te verkopen bij een koers van $540. In de kwartalen erna volgden verdere afbouwen tot aan de bodem. Pas in 2025 keert Intuit terug in de portefeuille, wat suggereert dat Smith alsnog van gedachten is veranderd, maar pas na jaren afwezigheid.

Intuit aandelenkoers afgelopen 5 jaar:

Bron: Google Finance

Het patroon herhaalt zich. Amazon werd volledig verkocht toen de koers rond de $120 lag, met als reden hoge investeringskosten en onzekerheid over winstgevendheid. Inmiddels noteert het aandeel boven de $200. Adobe werd verkocht vanwege hoge aandelencompensatie. Estée Lauder, jarenlang een ster in de portefeuille, werd op het dieptepunt verkocht, nadat Fundsmith zelfs nog licht had bijgekocht op de piek. Smith was er laat bij met zijn verliesbesef, net als bij Domino’s Pizza destijds. De consistentie ontbreekt.

Te veel activiteit?

Smith stelt zelf dat hij een jaarlijkse portefeuilleomloop van circa 8% nastreeft. In de eerste zes maanden van 2025 bedroeg die al 9,2%. Voor iemand wiens motto ‘doe niets’ luidt, is dat veel. Zeker omdat dit gepaard gaat met verkoop van stabiele bedrijven zoals PepsiCo en Brown-Forman, terwijl nieuwe posities worden ingenomen in Zoetis, Intuit (opnieuw) en EssilorLuxottica. De laatstgenoemde is eigenaar van onder meer Ray-Ban en andere brillenmerken: mogelijk defensief bedoeld, maar het is geen typische 'compounder' waar Smith bekend om staat.

Het probleem zit niet per se in de namen, maar in de wisselvalligheid. Smith verkoopt bedrijven die hij jaren verdedigde, soms precies in het dal. En hij koopt vervolgens (opnieuw) bedrijven die eerder afgedankt werden. Het patroon doet denken aan onzekerheid of een wijziging in strategie; maar die wordt niet uitgesproken. Juist dát wringt.

Opvallend is de toon van Smith in zijn halfjaarbrief. De zwakke dollar wordt genoemd als voornaamste oorzaak van de slechte prestaties. Maar in eerdere jaren, toen de sterke dollar het fonds juist hielp, werd daar weinig ruchtbaarheid aan gegeven. Het wekt de indruk van selectieve transparantie. Beter zou zijn om gewoon standaard het rendement in ponden en in dollars neer te zetten, en laat de belegger zelf het effect beoordelen. Dat zou passen bij het ethos van eenvoud en duidelijkheid waar Fundsmith ooit groot mee werd.

Bovendien: wie in Amerikaanse bedrijven belegt, neemt per definitie valutarisico. Daar is niets mis mee, zolang het maar onderdeel is van het beleid. Klagen als het tegenzit, terwijl je zweeg toen het meezat, ondermijnt de geloofwaardigheid.

De MAG7 en het zelfgekozen gemis

Smith klaagt in eerdere brieven dat het rendement van de wereldindex gedreven wordt door een klein aantal technologiebedrijven: de MAG7. Dat klopt. Maar ironisch genoeg bezat Fundsmith ooit precies deze bedrijven: Amazon, Adobe, Meta en Microsoft. Door uitgerekend die te verkopen vóór hun rally van 2023–2025, miste Smith een groot deel van de marktrally. Tegelijk verwijt hij nu de index dat deze ‘vertekend’ is. De keuze was aan hem.

Het is precies dit soort inconsistentie dat de kritiek voedt. Smith kiest voor kwaliteitsbedrijven, zegt hij. Maar waarom dan afscheid nemen van bedrijven met sterke groei, marktleiderschap en hoge marges, vaak op het moment dat de markt het minst enthousiast is? Het druist in tegen het principe van ‘doe niets’. En het maakt zijn latere verklaringen minder overtuigend.

Relativering

Dat gezegd hebbende: Smith blijft een buitengewoon succesvolle fondsbeheerder op de lange termijn. Zijn rendement sinds 2010 is indrukwekkend. En er zijn veel voorbeelden van beslissingen die juist wél uitstekend uitpakten. Meta is daar het schoolvoorbeeld van. Waar vrijwel iedereen uitstapte vanwege zorgen over TikTok, metaverse-verliezen en afnemende gebruikersgroei, bleef Smith investeren. Het aandeel verdubbelde, en Fundsmith profiteerde maximaal. Ook Philip Morris, L’Oréal en Microsoft zijn langdurige succesverhalen.

En misschien is de rotatie een reactie op structurele veranderingen in de wereld. Smith noemt het zelf niet expliciet, maar de recente belegging in EssilorLuxottica zou kunnen wijzen op een nadruk op ‘defensieve compounders’ nu de groeicyclus van big tech afvlakt. Toch blijft de kernvraag overeind: past dit bij zijn filosofie?

De kritiek op Smith is niet dat hij verliest. Elk fonds kent mindere jaren. De vraag is of hij nog handelt in lijn met zijn eigen principes. Als het antwoord ja is, dan is het logisch dat hij vasthoudt aan bedrijven als Meta en Microsoft, en dat hij tijdelijk zwakkere prestaties accepteert. Maar als hij bedrijven verkoopt zodra ze tegenzitten, en zijn portefeuille actief herschikt bij elke marktwending, dan wijkt hij af van ‘koop goed, betaal niet te veel, doe niets’.

De cijfers uit de halfjaarbrief van 2025 tonen zowel kracht als zwakte. De winnaars zijn vaak oude bekenden, de verliezers zijn bedrijven waar Fundsmith nog niet mee klaar lijkt. Maar de frequentie van aankopen en verkopen is gestegen. De excuses rond de valuta zijn selectief. En de klachten over indexvergelijkingen klinken hol als je zelf voor die onderweging hebt gekozen.

Wat resteert, is de vraag of Smith nog trouw is aan het Fundsmith-evangelie dat hij zelf predikte. Of hij nu een fout maakt, of gewoon door een moeilijke fase gaat, laat zich pas over jaren beoordelen. Maar dat er ruis zit op het kompas, is inmiddels moeilijk te ontkennen.