Rentealarm: wat de Fed-beweging echt betekent voor beleggers
- Arne Verheedt
- 3 uur geleden
- 4 minuten om te lezen
In het kort
De Federal Reserve heeft op 17 september 2025 haar eerste renteverlaging van het jaar doorgevoerd van 25 basispunten naar een bandbreedte van 4,00 % tot 4,25 %.
De prognose voor eind 2025 wijst op een verdere daling naar 3,50 % tot 3,75 %, met een langetermijnverwachting rond 3,00 %.
Historisch gezien is de rente sinds 1954 sterk gefluctueerd, met pieken boven 19 % in de jaren tachtig en langdurige periodes van bijna 0 % na 2008 en tijdens de pandemie.
De renteontwikkeling in de Verenigde Staten geeft niet alleen inzicht in het monetaire beleid van de Federal Reserve, maar reflecteert ook de bredere economische en politieke dynamiek. Van de extreem hoge rente tijdens het Volcker-tijdperk tot de historisch lage niveaus na de financiële crisis van 2008: de rente is een spiegel van de economische toestand. De recente renteverlaging van september 2025 markeert opnieuw een belangrijk keerpunt, dat beleggers en beleidsmakers met argusogen volgen.
De kracht van rente als beleidsinstrument
De Federal Reserve, kortweg de Fed, gebruikt de beleidsrente als haar voornaamste instrument om de economie te sturen. Door de rente te verhogen, wordt lenen duurder en sparen aantrekkelijker. Dit remt de consumptie en investeringen, wat helpt om inflatie af te koelen. Een renteverlaging doet het tegenovergestelde: die stimuleert bestedingen en economische groei.
In september 2025 verlaagde de Fed voor het eerst dit jaar de rente met 25 basispunten, naar een bandbreedte van 4,00 % tot 4,25 %. Deze stap werd breed verwacht, gezien signalen van afkoelende inflatie en een gematigder groei. Volgens de eigen “Summary of Economic Projections” voorziet de Fed nog twee verlagingen dit jaar, waarmee de rente eind 2025 mogelijk uitkomt op 3,50 % tot 3,75 %.
Historisch overzicht van de Amerikaanse rente sinds 1954:
Van 19 % naar bijna 0 %: pieken en dalen in rente
Wie verder terugkijkt in de rentehistorie, ziet een opvallend grillig verloop. Begin jaren tachtig steeg de rente tot ruim 19 %. Dit was het gevolg van het agressieve beleid van Fed-voorzitter Paul Volcker, die het hoofd moest bieden aan een hardnekkige inflatie die in dubbele cijfers liep. De economische klap was fors, met recessie als gevolg, maar het doel inflatie onder controle krijgen werd bereikt.
Daartegenover staan perioden van extreem lage rente. Na de crash van 2008 dook de rente naar een historisch dieptepunt van 0,00 % tot 0,25 %. Deze ultralage rente hield bijna een decennium stand en werd pas in 2015 voorzichtig verhoogd. Tijdens de coronapandemie in 2020 werd dit niveau opnieuw bereikt, als antwoord op de wereldwijde economische stilstand.
De huidige cyclus en wat deze betekent
Na de sterke renteverhogingen van 2022 en 2023 in totaal goed voor vijf procentpunten heeft de Fed sinds eind 2024 een koerswijziging ingezet. De inflatie daalde geleidelijk en de economische groei begon tekenen van vertraging te vertonen. Dat leidde tot drie renteverlagingen eind 2024, gevolgd door de recente stap in september 2025.
Voor beleggers is het huidige niveau van ongeveer 4 % interessant. Het is aanzienlijk hoger dan de bijna-nulrente van het voorgaande decennium, maar veel lager dan de piekniveaus uit de inflatiebestrijdingstijd. Obligaties bieden daardoor weer rendement, terwijl aandelen te maken krijgen met toenemende concurrentie van vastrentende alternatieven.
Fed-voorzitter Jerome Powell: neutrale rente ligt rond de 3 procent
Volgens de Fed ligt de ‘neutrale rente’, het niveau waarbij de economie noch gestimuleerd noch afgeremd wordt momenteel rond de 3 %. Dat is hoger dan eerder gedacht, wat kan betekenen dat we langere tijd met een gematigde rente leven, zonder terugkeer naar de nulgrens van weleer.
Risico’s van een dalend rentepad
Hoewel renteverlagingen doorgaans als positief worden gezien voor economische groei, kleven er ook risico’s aan. Zo kan een te snelle daling van de rente inflatieverwachtingen weer aanwakkeren. Bovendien kunnen markten het signaal opvatten als een aanwijzing dat de Fed zich zorgen maakt over de economie, wat tot koersdruk kan leiden.
Daarnaast zijn bepaalde sectoren bijzonder gevoelig voor renteveranderingen. Denk aan vastgoed, waar hypotheekkosten direct samenhangen met de beleidsrente. Ook technologiebedrijven, die vaak sterk leunen op toekomstige kasstromen, zijn kwetsbaar bij renteveranderingen. Een verlaging van de rente kan deze sectoren tijdelijk helpen, maar de onderliggende groeivooruitzichten blijven bepalend.
Voor spaarders is de dalende rente minder goed nieuws. De rente op spaarrekeningen en kortlopende deposito’s zal waarschijnlijk terugvallen, zeker als banken besluiten hun marges op te voeren in een omgeving met lagere rente-inkomsten.
De internationale dimensie
De Amerikaanse rente is niet alleen van invloed op de binnenlandse economie, maar speelt ook een sleutelrol op mondiaal niveau. Veel opkomende markten zijn gevoelig voor Amerikaanse renteveranderingen, omdat een lagere rente de dollar kan verzwakken en kapitaaluitstroom naar risicovollere markten kan stimuleren.
Amerikaans rentebeleid stuurt internationale kapitaalstromen:
Bovendien bepaalt de Amerikaanse rente mede de richting van valuta’s en grondstoffenprijzen. Een lagere rente kan bijvoorbeeld leiden tot hogere goudprijzen, terwijl een sterkere dollar juist drukt op olie en andere grondstoffen die in dollars worden verhandeld.
Beleggers die internationaal opereren doen er dan ook goed aan om de Fed-communicatie nauwlettend te volgen, want renteveranderingen kunnen implicaties hebben voor wisselkoersen, exportmarkten en wereldwijde rendementen.
Vooruitblik: kansen en valkuilen
De renteverlaging door de Fed markeert meer dan een beleidsaanpassing, het is een wake-upcall voor de aandelenmarkten. Aan de ene kant bieden lagere rentes ademruimte voor bedrijven met hoge financieringslasten en kunnen groeiaandelen profiteren van goedkopere kapitaalvoorwaarden. Maar aan de andere kant blijven de waarderingen historisch hoog, terwijl de onderliggende groeidynamiek afzwakt.
Juist dat is waar het gevaar schuilt: als de renteverlaging het voorportaal blijkt van een recessie, zoals sommige indicatoren suggereren, kan het optimisme op de markten snel omslaan. Winstverwachtingen zijn nog nauwelijks neerwaarts bijgesteld, terwijl consumentenvraag en bedrijvigheid al tekenen van verzwakking tonen. In zo’n omgeving zijn hoge waarderingen kwetsbaar en verliezen kunnen zich razendsnel opstapelen.
Deze renteverlaging vraagt geen blinde euforie, maar scherpe selectie. Voor beleggers die verder kijken dan het directe rentenieuws, draait het nu om het onderscheiden van robuuste kansen en kwetsbare posities. De combinatie van hoge waarderingen en een afkoelende economie verhoogt de kans op correcties, zeker als de groeivertraging die de Fed anticipeert dieper blijkt te zijn. Een recessie is geen gegeven, maar het risico is reëel en vraagt om een alertere, selectieve beleggingsstrategie.
