Houdt Powell vanavond tijdens de Fed-vergadering voet bij stuk?

In het kort:

• De Amerikaanse rente staat sinds 7 mei op 4,25–4,50 % en blijft daar voorlopig, ondanks druk van Trump om met minstens 1 procentpunt te verlagen.

• CPI en PCE liggen rond de 2,5 %, terwijl inflatieverwachtingen op middellange termijn oplopen tot wel 4,1 %.

• De arbeidsmarkt blijft sterk met 139.000 nieuwe banen in mei en een werkloosheidspercentage van 4,2 %, wat de Fed weinig reden geeft om snel te versoepelen.

Politiek spel rond renteverlaging

Fed-voorzitter Jerome Powell, wiens termijn loopt tot 15 mei 2026, beleeft een turbulente periode waarin politieke druk uit het Witte Huis toeneemt. President Trump dringt openlijk aan op renteverlagingen tot wel 1 procentpunt eerder dit jaar en heeft Powell zelfs op het Witte Huis uitgenodigd.

Hoewel Trump onlangs niet letterlijk heeft gezegd dat hij Powell wil ontslaan, zorgt zijn aanhoudende druk er wel voor dat het lijkt alsof de Fed beslissingen neemt onder politieke invloed in plaats van op basis van economische data. De centrale bank voelde zich genoodzaakt om daarop te reageren met een duidelijke verklaring waarin zij elke vorm van politieke inmenging afwees.

Waarom de Fed in het defensief gaat

Terwijl zowel financiële markten als consumenten de druk opvoeren voor een verlaging van de beleidsrente, houdt Fed-voorzitter Jerome Powell vast aan een voorzichtige, afwachtende koers. De roep om renteverlaging wordt deels gevoed door zorgen over de stijgende belastingdruk voor huishoudens en bedrijven, maar ook door geopolitieke onzekerheden die op de economische vooruitzichten wegen. Toch ziet Powell vooralsnog geen ruimte om de teugels te laten vieren.

Kerninflatie-indicatoren zoals de consumentenprijsindex (CPI) en de prijsindex voor persoonlijke consumptieve bestedingen (PCE) blijven hardnekkig boven de doelstelling van 2 %. Beide indexen schommelen rond de 2,5 %, en geven daarmee onvoldoende vertrouwen dat de inflatie duurzaam onder controle is. Daarbij zorgen spanningen in de wereldhandel, zoals hogere importtarieven en sancties, voor extra risico. Als import duurder wordt, kan dat de inflatie opnieuw aanjagen en het lastiger maken om de rente te verlagen.

Inflatie en renteverloop VS:

Bron: Reuters

De grafiek hieronder toont de ontwikkeling van de Amerikaanse beleidsrente over de afgelopen 25 jaar, sinds het jaar 2000, vastgesteld door de Federal Reserve. Wat opvalt, is dat de rente in deze periode meerdere cycli van sterke verlagingen en verhogingen heeft doorgemaakt, telkens als reactie op economische schokken zoals de kredietcrisis van 2008 of de coronapandemie in 2020. Sinds begin 2022 heeft de Fed de rente snel verhoogd om de hoge inflatie na de coronapandemie te bestrijden, met een piek van 5,5 %.

Op 7 mei 2025 stond de rente op 4,25–4,50 %, wat nog steeds ruim boven het gemiddelde van de afgelopen vijftien jaar ligt. Deze relatief hoge stand verklaart waarom Powell terughoudend is met verdere verhogingen én tegelijkertijd voorzichtig blijft met verlagingen. Het monetaire beleid is al restrictief, maar de inflatie is nog niet overtuigend onder controle.

Historische ontwikkeling van de Amerikaanse beleidsrente (2000–2025):

Bron: CNBC

Economische ondergrond: inflatie en arbeidsmarkt

De arbeidsmarkt blijft opmerkelijk veerkrachtig. In mei kwamen er volgens het officiële Nonfarm Payrolls-rapport ongeveer 139.000 banen bij, terwijl het werkloosheidspercentage lichtjes opliep naar circa 4,2 %. Die combinatie wijst op een afkoeling in de arbeidsvraag, maar nog geen structurele verslechtering. Werkgevers zijn nog voorzichtig met het ontslaan van personeel en grote ontslagrondes blijven voorlopig uit. Tegelijkertijd stijgen de lonen maar langzaam. Dit zorgt ervoor dat het algemene economische beeld gemengd en niet extreem positief of negatief is.

Voor de inflatie betekent dit dat er weliswaar minder opwaartse loondruk is, maar ook geen duidelijke rem vanuit de arbeidsmarkt. Zolang de werkgelegenheid sterk blijft, houden consumenten hun koopkracht grotendeels vast, wat de vraag in de economie ondersteunt. Dat maakt het moeilijker voor de inflatie om snel terug te zakken richting de doelstelling van 2 %, en bevestigt voor de Fed dat er geen directe noodzaak is om het beleid te versoepelen.

Links: werkloosheidspercentage per maand (mei 2023–mei 2025). Rechts: maandelijkse groei van het aantal banen buiten de landbouwsector (nonfarm payrolls).

Bron: Bureau of Labor Statistics

Geopolitieke en beleidsonzekerheden

Gezien de gemengde economische cijfers lijkt de Federal Reserve tijdens de beleidsvergadering van 18 juni te kiezen voor een stabiele rente. Uit de meest recente renteprojecties van de bestuursleden blijkt dat men mogelijk één renteverlaging in 2025 overweegt, waarschijnlijk richting het najaar. Er is echter geen sprake van haastige actie; het beleid blijft afgestemd op de inkomende economische data en het risico van overhaaste versoepeling wil men koste wat het kost vermijden.

Tegelijkertijd opereert de Federal Reserve in een klimaat van verhoogde geopolitieke en beleidsmatige onzekerheid. Eén van de voornaamste zorgen zijn de oplopende handelsconflicten, in het bijzonder tussen de Verenigde Staten en China. Nieuwe invoertarieven en mogelijke tegenmaatregelen uit Beijing kunnen leiden tot hogere kosten voor geïmporteerde goederen, wat op zijn beurt inflatiedruk opbouwt binnen de Amerikaanse economie. Deze geopolitieke dynamiek bemoeilijkt de taak van de centrale bank, die gebaat is bij een stabiel prijspeil en voorspelbare externe omstandigheden.

Ook de spanningen in het Midden-Oosten, met name rond olieproducerende landen, zorgen voor bezorgdheid. Schommelingen in de olieprijzen, veroorzaakt door geopolitieke onrust of verstoringen in de toeleveringsketens, hebben direct invloed op zowel consumentenprijzen als bedrijfskosten in de VS.

Tussen inflatiebeheersing en politieke druk

Powell balanceert op dit moment op een dun koord tussen twee krachten: aan de ene kant wil hij de inflatie onder controle houden, aan de andere kant groeit de druk om de rente te verlagen. Als hij te vroeg toegeeft aan die druk, vooral als die politiek gemotiveerd is, bestaat het risico dat mensen en markten hogere inflatie als normaal gaan zien. Dat zou de geloofwaardigheid van de Fed op de lange termijn ondermijnen. Daarom houdt Powell vast aan een aanpak die gebaseerd is op harde economische data, ook al levert hem dat op korte termijn kritiek op.

Voor ons als beleggers betekent dit dat we rekening moeten houden met een langere periode van onzekerheid. De arbeidsmarkt is nog altijd sterk, maar tegelijk zijn er spanningen in de wereldhandel en op de energiemarkt, en neemt de politieke bemoeienis met het beleid van de Fed toe. Dat maakt het moeilijk te voorspellen welke kant het op gaat.