Goldman Sachs: goudprijs kan flink gaan stijgen

In het kort:

• Goldman Sachs verwacht dat de goudprijs kan stijgen tot $4.000 per troy ounce in 2026, gedreven door sterke vraag van centrale banken.

• Goud wint opnieuw aan betekenis nu inflatie, geopolitiek en wantrouwen in valuta beleggers richting harde activa duwen.

• Volgens Goldman Sachs is goud mogelijk een goede aanvulling voor een beleggingsportefeuille.

Volgens Goldman Sachs bevindt de wereld zich in een positieve omgeving voor goud. De bank verwacht dat de goudprijs in de eerste helft van 2026 kan stijgen tot 4000 dollar per troy ounce. Dat is het gevolg van structurele krachten die de rol van goud als strategisch bezit versterken. De vraag is niet of beleggers in goud geloven, maar waarom ze er telkens naar terugkeren.

Historische goudprijs:

Bron: TradingEconomics

Een systeem dat wankelt

Wie goud bezit, bezit geen belofte van een tegenpartij. In een wereld waarin financiële activa steeds meer afhankelijk zijn van centrale banken, schulden en politieke stabiliteit, heeft dat iets krachtigs. De recente analyse van Goldman Sachs legt precies dat spanningsveld bloot.

Volgens analist Lina Thomas is goud een bescherming tegen “tail risks”; onverwachte gebeurtenissen die de waarde van traditionele beleggingen plotseling kunnen aantasten. Wanneer groei stagneert en inflatie hoog blijft, presteren aandelen en obligaties vaak gelijktijdig slecht. Goud daarentegen gedijt juist in die momenten van wantrouwen.

De bank verwijst naar de jaren zeventig, toen massale overheidsuitgaven en dalend vertrouwen in de Federal Reserve de inflatie deden oplopen. De goudprijs verviervoudigde in minder dan tien jaar. Het patroon herhaalde zich, zij het in kleinere golf, toen Rusland in 2022 zijn gasleveringen aan Europa beperkte. Terwijl aandelenmarkten daalden en obligaties negatief rendement opleverden, steeg de waarde van grondstoffen en goud. In elke twaalfmaandsperiode waarin beide beleggingscategorieën een negatief reëel rendement lieten zien, leverden goud of grondstoffen juist een positief resultaat op. Dat is geen toeval, maar een teken dat het edelmetaal nog steeds zijn rol vervult als ultieme diversificatie.

Maar waarom nu? Waarom ziet Goldman Sachs uitgerekend in deze fase ruimte voor een nieuwe stijging?

Volgens de bank is het wereldwijde handelssysteem steeds minder neutraal. Grondstoffen worden niet langer alleen economisch ingezet, maar ook geopolitiek. De Verenigde Staten gebruiken hun groeiende export van vloeibaar aardgas (LNG) als strategisch instrument, terwijl China meer dan 90 procent van de raffinagecapaciteit van zeldzame aardmetalen controleert; cruciaal voor batterijen, chips en kunstmatige intelligentie. In dat krachtenveld groeit de behoefte aan bezittingen die niet onderhevig zijn aan sancties, exportrestricties of monetaire manipulatie. En dat is precies de reden dat goud opnieuw wordt omarmd, vooral door centrale banken buiten het Westen.

Goldman Sachs ziet de huidige goudrally niet als een eendagsvlieg. De prijs van het edelmetaal is in 2025 al met meer dan 40 procent gestegen en de bank verwacht nog eens 6 procent extra stijging tot medio 2026.

Centrale banken zijn de belangrijkste kopers geworden. Sinds Rusland in 2022 zijn buitenlandse reserves bevroren zag, hebben veel opkomende economieën hun strategie herzien. Waar landen als de Verenigde Staten, Duitsland of Italië al decennia lang 70 procent van hun reserves in goud aanhouden, bedraagt dat aandeel in China minder dan 10 procent.

Die kloof begint nu te dichten. Volgens Goldman Sachs kopen centrale banken momenteel gemiddeld 64 ton goud per maand, iets onder het seizoensgemiddelde, maar de trend blijft krachtig. Het onderzoeksrapport stelt zelfs dat deze accumulatie nog minstens drie jaar zal doorgaan.

De logica is eenvoudig: opkomende markten willen minder afhankelijk zijn van de Amerikaanse dollar. Goud is daarvoor het enige mondiale reservemiddel dat geen tegenpartijrisico draagt. De Wereld Goudraad bevestigt dit beeld: 95 procent van de centrale banken verwacht dat de wereldwijde goudvoorraden in het komende jaar verder toenemen, en 43 procent wil zelf meer goud aanhouden. Geen enkele respondent zegt te willen verkopen.

Toch is het niet alleen de officiële sector die de markt stuwt. Ook speculanten, ETF-beleggers en particuliere kopers dragen bij. Goldman Sachs maakt onderscheid tussen “conviction buyers” en “opportunistic buyers”. De eerste groep; centrale banken, ETF’s en professionele beleggers koopt goud op basis van een visie, onafhankelijk van de prijs. De tweede groep, bestaande uit huishoudens in met name Aziatische markten, stapt in of uit afhankelijk van het prijsniveau. Samen vormen ze een soort mechanisme van momentum en stabiliteit: conviction buyers duwen de prijs omhoog, terwijl opportunistic buyers een bodem leggen wanneer de prijs daalt.

Een interessant gegeven uit het rapport: elke 100 ton netto-aankopen door conviction buyers leidt gemiddeld tot een stijging van 1,7 procent in de goudprijs. Dat maakt duidelijk hoe gevoelig het edelmetaal is voor veranderende verwachtingen bij slechts een beperkt aantal grote spelers.

Toch waarschuwt Goldman Sachs ook voor tactische correcties. In de futuresmarkten zijn speculanten inmiddels in het 73e percentiel van hun historische longposities; een teken dat veel beleggers al op verdere stijging rekenen. Wanneer zulke posities te eenzijdig worden, volgen vaak tijdelijke terugvallen. De bank benadrukt echter dat het risico groter is dat goud boven de voorspelde prijs uitkomt dan dat het doel niet gehaald wordt. Met andere woorden: zelfs bij een correctie blijft de structurele trend opwaarts.

Wat verklaart die structurele trend verder? Ten eerste speelt de verwachte versoepeling van het Amerikaanse rentebeleid een rol. Lagere rentes maken goud aantrekkelijker ten opzichte van obligaties, die dan minder rendement opleveren. Ten tweede verschuift de beleggingslogica. Waar decennia lang aandelen en staatsobligaties samen de kern van portefeuilles vormden, hebben beide categorieën de afgelopen jaren hun glans verloren als wederzijdse hedge. In een omgeving van stagflatie, geopolitieke fragmentatie en toenemende schulden wordt goud weer relevant als derde pijler.

En er is nog iets subtielers aan de hand. Goud is niet alleen een financieel actief, maar ook een politiek signaal. Landen die goud kopen, tonen onafhankelijkheid van het westerse financiële systeem. Rusland, China, Turkije, India: allemaal vergroten ze hun reserves.

Het blijft fascinerend: goud stijgt niet omdat het productiever wordt, maar omdat de wereld onrustiger wordt. De prijs weerspiegelt collectief wantrouwen. Dat maakt het edelmetaal uniek, maar ook kwetsbaar. Want wat als dat wantrouwen tijdelijk is?

Goldman Sachs erkent die paradox. De analisten zien goud als een noodzakelijke hedge in een tijd van structurele onzekerheid, maar geen wondermiddel. Wie in goud belegt, kiest voor veiligheid ten koste van rendement. Het metaal genereert geen kasstromen, geen dividend, geen groei. Zijn waarde berust uitsluitend op perceptie. Toch blijkt juist die perceptie opmerkelijk veerkrachtig. Na elke crisis: van de financiële crash van 2008 tot de coronapandemie en de energiecrisis van 2022, herstelt goud zich sneller dan men verwacht.

De vraag die de bank impliciet stelt, is dan ook: hoeveel wantrouwen is er nog nodig om goud boven 4000 dollar te duwen? Misschien niet eens zoveel. Want terwijl beleggers in het Westen nog discussiëren over inflatie en rente, bouwen centrale banken in Azië rustig verder aan hun goudreserves. De machtsbalans verschuift. En in die verschuiving ligt de kern van de huidige goudhausse.

De geschiedenis suggereert dat goud pas echt piekt wanneer het wantrouwen collectief wordt. Maar misschien is het juist die mogelijkheid, dat we dichter bij zo’n moment zijn dan we denken, die Goldman Sachs tot haar voorspelling brengt.

Goud stijgt wanneer vertrouwen verdampt, en daalt wanneer dat vertrouwen terugkeert. Dat het nu alweer recordhoogtes nadert, vertelt ons iets over de wereld waarin we leven: een wereld waarin zekerheid zeldzaam is en waar zelfs geld zelf onderwerp van twijfel wordt.