Zoveel verdient Trump aan zijn tarieven en dit kost het de VS echt

In het kort

• Het Amerikaanse begrotingstekort liep in juli 2025 op tot 291 miljard dollar, een stijging van 19% ten opzichte van vorig jaar.

• Tariefinkomsten bereikten een record van 27,7 miljard dollar in juli, vooral door verhoogde invoerheffingen onder Trump.

• De totale overheidsuitgaven groeiden sneller dan de inkomsten, met fors hogere kosten voor gezondheidszorg, pensioenen en rentelasten.

De Amerikaanse schatkist stroomt voller dan ooit met invoerheffingen, maar het begrotingstekort groeit onverminderd door. In juli 2025 registreerde het Amerikaanse ministerie van Financiën een tekort van 291 miljard dollar, bijna 20 procent hoger dan in dezelfde maand een jaar eerder. Ondanks een sprong van bijna 21 miljard dollar in douanerechten, konden de sterk stijgende overheidsuitgaven niet worden gecompenseerd.

De cijfers illustreren de gespannen balans tussen inkomsten en uitgaven. Terwijl president Trump de miljarden aan tariefopbrengsten prijst als “incredible for our country”, laat de realiteit zien dat deze nieuwe inkomstenbron nauwelijks zoden aan de dijk zet als het gaat om het dichten van de begrotingskloof.

Trump prijst recordopbrengsten uit tarieven als ‘incredible for our country’:

Bron: Reuters

Inkomsten stijgen, maar uitgaven stijgen sneller

De totale overheidsinkomsten kwamen in juli uit op 338 miljard dollar, een stijging van slechts 2 procent ten opzichte van juli 2024. Tegelijkertijd liepen de uitgaven op tot een record van 630 miljard dollar, een stijging van 10 procent. Zelfs als gecorrigeerd wordt voor het lagere aantal werkdagen in juli, blijft het tekort fors: op een aangepaste basis komt het tekort nog steeds uit op 271 miljard dollar.

Over het lopende fiscale jaar dat eindigt op 30 september bedraagt het cumulatieve tekort inmiddels 1.629 biljoen dollar, een stijging van 7 procent vergeleken met dezelfde periode vorig jaar. De uitgaven tot nu toe bedragen 5.975 biljoen dollar, tegen inkomsten van 4.347 biljoen dollar.

Tariefinkomsten stijgen naar historisch niveau

De sterk stijgende douanerechten vormen een opvallend element in het begrotingsbeeld. In juli alleen al stroomde er 27,7 miljard dollar binnen aan tariefinkomsten, tegenover slechts 7,1 miljard dollar een jaar eerder. Voor het fiscale jaar tot nu toe staat de teller op 135,7 miljard dollar, ruim 116 procent hoger dan vorig jaar.

Deze stijging is het directe gevolg van het tariefbeleid van president Trump, die sinds zijn tweede termijn de importheffingen fors heeft verhoogd. Goederen uit onder meer de Europese Unie, Japan, Zuid-Korea en binnenkort ook India worden geconfronteerd met heffingen tot wel 50 procent. Hierdoor is het effectieve gemiddelde tarief op Amerikaanse import gestegen tot 18,6 procent, het hoogste niveau sinds 1933.

Historische stijging in Amerikaanse tariefinkomsten onder Trump:

Bron: Yahoo Finance

De werkelijke betalers van Trumps tarieven

Hoewel Trump beweert dat buitenlandse exporteurs opdraaien voor de kosten, laat onderzoek van Goldman Sachs een ander beeld zien. Amerikaanse bedrijven droegen tot juni ongeveer 64 procent van de tariefkosten, terwijl consumenten 22 procent betaalden. Maar dat beeld kantelt snel. Tegen oktober zullen consumenten mogelijk 67 procent van de kosten dragen, terwijl bedrijven nog maar 8 procent voor hun rekening nemen.

Dat vertaalt zich ook in de inflatiecijfers. In juli stegen de prijzen van tariefgevoelige goederen zoals meubels, schoenen en auto-onderdelen. Deze stijgingen werden echter gecompenseerd door lagere brandstofprijzen, waardoor de algehele inflatie gematigd bleef. Toch is de verwachting dat de uiteindelijke druk op de consument in de komende maanden zal toenemen.

Verhoogde overheidsuitgaven blijven probleem

De stijgende inkomsten uit tarieven zijn echter marginaal in het grotere plaatje van de Amerikaanse begroting. Zelfs in juli maakten tariefinkomsten minder dan 10 procent uit van de totale overheidsinkomsten.

Ondertussen blijven de uitgaven fors stijgen. De kosten voor Medicare en Medicaid namen met 10 procent toe tot 1.557 miljard dollar. De uitgaven aan sociale zekerheid stegen met 9 procent naar 1.368 miljard dollar. Ook de rentelasten op de staatsschuld blijven oplopen: 1.010 miljard dollar tot nu toe, een stijging van 6 procent, mede door hogere rente en oplopende schulden.

Volgens economen is het mogelijk dat veel bedrijven nog wachten met het invoeren van goederen, in de hoop dat onderhandelingen zullen leiden tot lagere tarieven. Dat zou op korte termijn kunnen leiden tot een tijdelijke piek in tariefinkomsten zodra die voorraden alsnog het land binnenkomen.

Politieke implicaties en druk op rentebeleid

De explosieve groei van het tekort verhoogt de druk op het monetair beleid. Trump hint al op renteverlagingen, een zet die zowel politieke als economische motieven lijkt te hebben. Een lagere rente zou de rentelasten van de overheid verlichten en de economische groei kunnen stimuleren, maar roept ook vragen op over de onafhankelijkheid van de Federal Reserve en het structurele begrotingsbeleid.

Tegelijkertijd lijkt het erop dat Trump ook juridische strategieën voorbereidt om zijn tariefbeleid te verdedigen. Volgens minister van Financiën Scott Bessent maakt de stijgende tariefopbrengst het lastiger voor het Hooggerechtshof om eventuele juridische uitdagingen tegen de heffingen te inwilligen.

De huidige trend benadrukt een dieper liggend spanningsveld in de Amerikaanse overheidsfinanciën: een groeiende afhankelijkheid van tijdelijke inkomstenbronnen, zoals invoerheffingen, tegenover structureel stijgende verplichtingen op lange termijn. Terwijl het handelsbeleid op korte termijn extra middelen genereert en politiek rendement oplevert, stapelen de onvermijdelijke kosten zich in de achtergrond op. De almaar stijgende uitgaven aan zorg, pensioenen en rente illustreren dat het begrotingsbeleid zich bevindt op een pad dat op termijn onhoudbaar wordt zonder ingrijpende hervormingen. 

Tegelijkertijd doemt een geopolitiek risico op: hoe duurzamer de VS vasthoudt aan een protectionistische koers, hoe groter de kans op tegenmaatregelen van handelspartners, verstoringen in de mondiale toeleveringsketens en prijsdruk voor consumenten. De vraag is niet alleen of tariefinkomsten voldoende zijn, maar of dit beleid past binnen een bredere economische strategie die houdbaarheid, stabiliteit en welvaart op lange termijn garandeert. In dat licht zijn de huidige recordopbrengsten niet zozeer een teken van kracht, maar eerder een signaal van de financiële kwetsbaarheid die onder de oppervlakte sluimert.