Dit aandeel keldert -70%, is de beurs nog wel rationeel?

In het kort:

• Lululemon staat ruim 70% lager door stagnerende groei in de VS, margedruk en tanende merkloyaliteit.

• Toch blijft het bedrijf winstgevend, schuldenvrij en groeit het sterk internationaal, vooral in China.

• De waardering is teruggevallen tot bijna 10 keer de winst, waardoor pessimisme mogelijk te ver is doorgeschoten.

De koersgrafiek liegt niet. Waar beleggers enkele jaren geleden bereid waren om forse premies te betalen voor een aandeel dat gold als schoolvoorbeeld van groei en merksterkte, is dezelfde naam nu met zo'n 70% afgestraft. De beurs heeft zijn oordeel geveld: het vertrouwen is verdampt. Maar is dat terecht? Of is het juist de emotie die de boventoon voert en daarmee een rationele blik op de waarde van dit bedrijf vertroebelt? Het antwoord is niet eenduidig, maar de contouren van de discussie zijn duidelijk: Lululemon is in korte tijd van lieveling naar zorgenkind verworden.

Koers Lululemon:

Bron: Google Finance

Momentum

Wie naar de kerncijfers kijkt, ziet een dubbel verhaal. Aan de ene kant staat een onderneming die jarenlang een indrukwekkende groei liet zien, met een omzetgroei van gemiddeld bijna 18% per jaar sinds 2019. Maar het recente momentum stokt. De Amerikaanse markt, nog steeds goed voor bijna 70% van de totale omzet, vertoont nauwelijks groei. In het tweede kwartaal van 2025 werd slechts 1% omzetstijging geboekt in de regio die jarenlang de kurk was waarop de resultaten dreven.

Omzetgroei per kwartaal (jaar-op-jaar):

Bron: Macrotrends

Deze afhankelijkheid maakt Lululemon kwetsbaar. Waar concurrenten wereldwijd meer gespreid opereren, blijft het bedrijf gevoelig voor de grillen van de Amerikaanse consument en de beleidsomgeving van Washington. Het verdwijnen van de zogenoemde de minimis-vrijstelling, die e-commercezendingen onder de $800 vrijstelde van invoerrechten, kost het bedrijf dit jaar alleen al circa $240 miljoen. Dat zijn geen eenmalige kosten, maar structurele lasten die de marges blijvend onder druk zetten.

De winstmarges illustreren dat probleem scherp. De brutomarge daalde van 59,6% naar 58,5% in een jaar tijd. Op zich lijkt dat marginaal, maar in een sector waar elke basispunt telt, is dit een wezenlijke erosie. Het bedrijfsresultaat daalde met 3%, terwijl de operationele marge terugviel van 16,6% naar 14,7%. De pijn is tastbaar: het bedrijf bevindt zich in de ongemakkelijke spagaat van hogere kosten enerzijds en de dreiging van prijsverhogingen anderzijds.

Beleg je in volatiele groeisectoren zoals tech en zoek je een stabieler fundament voor de lange termijn? Vastgoedfondsen bieden voorspelbare inkomsten en bescherming tegen inflatie. Bekijk hier het actuele overzicht van de beste Nederlandse vastgoedfondsen!

Beste vastgoedfondsen in 2025

Want ja, Lululemon staat bekend om zijn premiumprijzen. Een legging kost al snel $100, een hoodie $120. Vergelijk dat met Nike, waar de meest voorkomende prijsrange beduidend lager ligt. De vraag dringt zich op: hoeveel verder kan Lululemon de prijzen oprekken zonder dat de consument zijn geduld verliest? Een deel van de loyaliteit lijkt al af te brokkelen. Dit ligt ergens aan een terughoudende concurrent, zoals we ook zien bij bijvoorbeeld LVMH en anderzijds aan de opkomst van goedkopere alternatieven. Het bedrijf voelde zich genoodzaakt forse kortingen te geven op de basismodellen, met bijvoorbeeld een rok afgeprijsd van $78 naar $49, of een joggingbroek van $128 naar $89,

Het is precies deze erosie van pricing power die de waardering aantast. Een bedrijf dat afhankelijk is van hoge prijzen, maar gedwongen wordt te korten om de voorraad weg te werken, verkeert in een fragiele positie. Voeg daar de felle concurrentie bij, van gevestigde namen én nieuwe spelers die via e-commercekanalen razendsnel marktaandeel winnen, en het beeld wordt ronduit uitdagend.

Maar daarmee is het verhaal nog niet af.

Fundamenten die wél overeind blijven

Want tegenover deze negatieve tendensen staat een andere realiteit: Lululemon is nog altijd winstgevend, schuldenvrij en internationaal groeiend. Het bedrijf sloot het afgelopen kwartaal af met meer dan $1,1 miljard aan kasmiddelen en geen langlopende schulden. In een tijd waarin veel retailers gebukt gaan onder rente- en aflossingslasten, biedt dat financiële ruimte en strategische flexibiliteit.

Daarnaast is de internationale tak een lichtpunt. De omzet buiten de VS steeg met 22%, waarbij China een uitblinker was met 25% groei. Inmiddels komt meer dan 15% van de totale omzet uit dat land, en dat aandeel groeit snel. Ook Mexico is als nieuwe groeimarkt aan het portfolio toegevoegd, na de overname van franchisewinkels die nu direct door Lululemon zelf worden geëxploiteerd.

Bron: Fiscal

De digitale pijler is evenmin onbelangrijk. Met 39% van de omzet uit onlinekanalen, en een groei van 9% in digitale verkopen, blijft het bedrijf sterk meedraaien in de verschuiving naar e-commerce. Zeker in China, waar sociale platforms als Douyin en WeChat een enorm potentieel bieden voor ‘social commerce’, lijkt de expansieruimte groot. Hier kan Lululemon marge terugwinnen, omdat lokale productie minder blootstaat aan Amerikaanse importheffingen.

En wat te denken van de waardering? Waar beleggers ooit bereid waren meer dan 70 keer de winst te betalen, noteert het aandeel nu tegen een koers-winstverhouding van onder de 20. Voor een bedrijf dat nog altijd meer dan een miljard dollar vrije kasstroom genereert, kan dat bezwaarlijk duur genoemd worden. Conservatieve modellen plaatsen de faire waarde rond $180 per aandeel, wat neerkomt op een opwaarts potentieel van meer dan 60%.

De vraag is dan: hoe weeg je deze positieve fundamenten tegen de zichtbare erosie in de kernmarkt? Is de markt terecht streng, of juist te streng?

P/E Lululemon:

Bron: Seeking Alpha

Het antwoord ligt vermoedelijk ergens in het midden. Lululemon is niet langer de onaantastbare groeimachine die het ooit leek, maar het is ook niet de failliet die sommige koersdalingen impliceren.

Wat beleggers zien, is de botsing van een premiummerk met de grenzen van zijn pricing power en met geopolitieke onzekerheden die het winstmodel aantasten. Wat beleggers vaak vergeten, is dat ditzelfde merk nog steeds wereldwijd groeit, geen schulden torst en een productportfolio bezit dat miljoenen consumenten aan zich bindt.

De markt kan soms genadeloos zijn in haar kortetermijnoordeel. Een reeks kwartalen met tegenvallende Amerikaanse cijfers, wat tariefdruk en een verlaging van de jaarprognose – en plots staat een bedrijf 70% lager. Maar is dat rationeel? Of is het een uiting van de overdrijving waar financiële markten zo vaak om bekendstaan?

Wie puur naar de cijfers kijkt, kan een negatief narratief onderbouwen. Groei in de thuismarkt stagneert, marges krimpen, de voorraden lopen op. De afhankelijkheid van externe fabrikanten in Azië maakt de keten kwetsbaar, terwijl de geopolitiek weinig ruimte laat voor verbetering. Voeg daar de tanende merkloyaliteit bij, en je ziet een cocktail van risico’s die het moeilijk maakt om het aandeel met vertrouwen vast te houden.

Maar wie naar de balans kijkt, de kaspositie, de internationale groei en de relatieve waardering, ziet een ander beeld. Een bedrijf dat ondanks alle tegenwind nog altijd miljarden winst maakt, zijn expansie in China voortzet en inmiddels is teruggevallen naar waarderingen die voorheen onmogelijk leken.

De waarheid is dat Lululemon zich in een transitiefase bevindt. De oude groeimotor sputtert. De nieuwe motoren: internationale expansie, digitale verkoop en lokale markten buiten de VS, zijn nog niet krachtig genoeg om het stuur volledig over te nemen. Dat maakt de huidige periode er één van onzekerheid en frictie.

Voor beleggers rest de keuze: interpreteer je die frictie als structureel verval of als tijdelijke tegenwind?

Al met al heeft de beurs Lululemon in de hoek gezet. Het oordeel is streng, wellicht té streng. Het bedrijf heeft aantoonbare problemen: margedruk, Amerikaanse stagnatie, en erosie van merkloyaliteit. Maar tegelijk is het fundament solide, de balans sterk, en de internationale groei indrukwekkend.

Het negatieve narratief domineert, maar het positieve verhaal is er óók. Wie nu naar het aandeel kijkt, ziet niet langer de perfecte groeimachine, maar evenmin een stervende onderneming. Het is een merk in transitie, en transities gaan zelden zonder pijn.

Misschien is de betere vraag niet of de beurs rationeel is, maar of beleggers bereid zijn voorbij de ruis te kijken en te zien dat zelfs na een daling van 70%, waarde en risico naast elkaar kunnen bestaan.