Warren Buffett's 'favoriete aandeel' verslaat zo al 63 jaar de S&P500
- Jelger Sparreboom
- 2 uur geleden
- 4 minuten om te lezen
In het kort:
Met slechts water, suiker en cafeïne bouwde Coca-Cola een wereldwijd systeem met structureel hoge marges en een extreem laag kapitaalbeslag.
Zelfs bij stabiele volumes groeit de winst dankzij prijsdiscipline, sterke merkcontrole en marges boven de 30%.
Juist tijdens fiscale en geopolitieke onzekerheid laat Coca-Cola zien waarom het al decennialang een kernbezit van Warren Buffett is.
Er zijn maar weinig bedrijven ter wereld waarvan het product zo eenvoudig is en de uitkomst zo uitzonderlijk. Water, suiker, cafeïne. Meer is het niet. En toch staat hier een onderneming die generaties heeft overleefd, oorlogen heeft doorstaan, culturele bewegingen heeft geabsorbeerd en inmiddels al decennialang behoort tot de kernbezittingen van Warren Buffett. Coca-Cola is geen aandeel dat opwinding zoekt. Het zoekt herhaling. Elke dag opnieuw, overal ter wereld.
Koers Coca-Cola sinds IPO
De geschiedenis van Coca-Cola leest als een blauwdruk voor schaalbaar kapitalisme. Het begon als een stimulant in het laat-negentiende-eeuwse Amerika. Vanuit soda fountains groeide het merk via een ongekend distributiemodel uit tot een wereldwijd systeem van bottelaars. De kern bleef altijd dezelfde: het concentraat, het merk, de controle. Alles daarbuiten werd uitbesteed, gefinancierd en uitgevoerd door lokale ondernemers die hun eigen kapitaal inzetten om Coca-Cola overal beschikbaar te maken.
Dat systeem bestaat vandaag nog steeds en verklaart waarom de onderneming structureel hoge marges kan combineren met een uitzonderlijk laag kapitaalbeslag.
Wat Coca-Cola onderscheidt is precisie. Prijsverhogingen worden zorgvuldig gedoseerd, verpakkingen worden aangepast per kanaal en per regio, marketing wordt niet ingezet om volumes te forceren maar om aanwezigheid te verdiepen. In recente kwartalen bleef het verkochte volume wereldwijd vrijwel stabiel, terwijl de omzet toch groeide dankzij prijs en mix. Dat klinkt bescheiden, tot zichtbaar wordt wat er onder de motorkap gebeurt. Brutomarges rond de 61% en operationele marges die opnieuw oplopen boven de 31% tonen een bedrijf dat zelfs bij gematigde groei zijn winstgevendheid verder aanscherpt.
Brutomarge Coca-Cola
Naast de dagelijkse voorspelbaarheid speelt bij Coca-Cola een dossier dat zelden het narratief domineert, maar wel degelijk gewicht heeft. De onderneming is al jaren verwikkeld in een fiscale procedure met de Amerikaanse belastingdienst over winstallocatie en transfer pricing in het buitenland. In 2024 leidde dat tot een betaling van circa $6 miljard, bedoeld om opgebouwde rente en eerdere claims af te dekken. Daarmee was de zaak niet gesloten. De totale blootstelling kan in het meest ongunstige scenario oplopen tot ongeveer $18 miljard.
Voor de kasstromen betekent dit geen structurele breuk, maar wel een tijdelijke verstoring. In 2024 en 2025 drukken deze betalingen zichtbaar op de vrije kasstroom, waardoor de cijfers een vertekend beeld geven van de onderliggende verdiencapaciteit, maar gecorrigeerd daarvoor blijft de kasgeneratie robuust. De balans laat ruimte zien. De nettoschuld ligt onder de doelstelling, wat flexibiliteit biedt voor dividendgroei, investeringen en eventuele aandeleninkoop in de toekomst.
non-GAAP winst per aandeel
Interessant is dat dit risico niet losstaat van geopolitiek en beleidskeuzes. Coca-Cola heeft recent het gebruik van rietsuiker in bepaalde producten opgevoerd, mede op aandringen van de Amerikaanse overheid. Dat lijkt op het eerste gezicht operationeel van aard, maar kan juridisch relevant zijn in het bredere fiscale debat. Een gunstige afloop zou de balans direct versterken en extra financiële ruimte creëren. Een ongunstige uitkomst blijft beheersbaar, maar vraagt om discipline in kapitaalallocatie.
Juist in dit soort dossiers wordt zichtbaar waarom Coca-Cola voor veel beleggers een anker vormt. Zelfs wanneer uitzonderlijke juridische en fiscale kwesties spelen, blijft het kernbedrijf intact.
Het merk dat zichzelf herhaalt
Coca-Cola is een culturele constante. Het merk heeft zich niet alleen aangepast aan veranderende tijden, het heeft ze mede vormgegeven. Van de contourfles die zelfs gebroken op de grond herkenbaar moest zijn, tot de associatie met kerst, sport, muziek en samenzijn. Die merkarchitectuur werd gebouwd op herhaling. Altijd hetzelfde product, overal beschikbaar, tegen een prijs die zelden weerstand oproept.
Regionaal gezien laat dat zich goed zien. In Noord-Amerika blijft het volume afgelopen kwartaal stabiel, terwijl prijs en kanaaloptimalisatie zorgen voor hogere opbrengsten per verkochte eenheid. In Europa en EMEA wist Coca-Cola te groeien ondanks lastige vergelijkingsbases en macro-onzekerheid, mede dankzij gerichte campagnes rond grote evenementen. In Latijns-Amerika wisselen landen elkaar af, maar ook daar bleef de waardeontwikkeling positief. Azië-Pacific toont een gemengd beeld, met tegenwind in China en India en meer stabiliteit in Japan en Australië. Over al die regio’s heen won Coca-Cola opnieuw marktaandeel, voor het achttiende kwartaal op rij.
Die consistentie heeft een prijs. De markt waardeert Coca-Cola tegen multiples die duidelijk boven het sectorgemiddelde liggen. Dat is geen toeval en ook geen vergissing. Beleggers betalen voor voorspelbaarheid, voor marges die standhouden, voor kasstromen die blijven terugkeren. Dat laat weinig ruimte voor verrassingen, maar het verkleint ook de kans op teleurstellingen. En precies daar ligt de reden waarom Warren Buffett dit aandeel al decennia bezit. Coca-Cola hoeft niet elk jaar opnieuw uit te vinden wie het is. Het herhaalt zichzelf, dag na dag, fles na fles, kwartaal na kwartaal. Dat levert een bedrijfsmodel dat zijn belofte al meer dan een eeuw waarmaakt.
Ook voor particuliere beleggers die inzetten op dit soort voorspelbare kwaliteitsbedrijven geldt dat het uiteindelijke rendement niet alleen door de onderneming zelf wordt bepaald, maar ook door de efficiëntie waarmee wordt belegd. Zeker bij internationale aandelen als Coca-Cola kunnen kosten op de lange termijn ongemerkt een groot verschil maken.
In dat licht is het relevant dat MEXEM door Brokerskiezen.nl is uitgeroepen tot beste allround broker van 2025. Beleggers handelen er tegen 0,005% valutakosten, waar dit bij DEGIRO en SAXO Bank circa 0,25% bedraagt, een verschil dat voor de gemiddelde portefeuille kan oplopen tot honderden tot duizenden euro’s per jaar. Daarmee geldt MEXEM voor veel beleggers als een complete keuze voor wie lage kosten en internationale spreiding belangrijk vindt.
