Jerome Powell jaagt keihard aandelen omhoog

Jelger Sparreboom
1 minuut geleden
4 minuten om te lezen

In het kort:

Jerome Powell zette in Jackson Hole onverwacht de deur open naar renteverlagingen, wat beleggers wereldwijd wakker schudde.
De Fed balanceert nu tussen afkoelende inflatie en een verzwakkende arbeidsmarkt, met alle gevolgen voor markten.
Voor aandelen klinkt dit als muziek: lagere rentes betekenen hogere waarderingen en nieuw brandstof voor de beurs.

Het jaarlijkse symposium van centrale bankiers in Jackson Hole is doorgaans een bijeenkomst voor ingewijden. Academici, beleidsmakers en economen luisteren er naar speeches die vaak technocratisch en droog aandoen. Maar dit jaar was dat anders. Jerome Powell, voorzitter van de Amerikaanse Federal Reserve, gebruikte zijn moment om de deur open te zetten naar renteverlagingen. Het was een boodschap die beleggers wereldwijd wakker schudde. Ineens kwam er weer zuurstof in de gedachte dat de periode van restrictief monetair beleid zijn einde nadert. Voor aandelenmarkten klonk het als muziek.

De woorden van Powell kwamen na een periode waarin de beleidsrente lange tijd op 4,25 tot 4,5 procent bleef staan. Voor een economie die net een pandemie, een inflatiegolf en een reeks geopolitieke schokken te verwerken kreeg, was dat niveau uitzonderlijk hoog. Lange tijd hield de Fed vol dat een strak rentebeleid noodzakelijk was om de inflatie onder controle te krijgen. Maar nu lijkt er ruimte om te versoepelen. De arbeidsmarkt vertoont scheurtjes en het groeitempo van de economie is duidelijk lager. Daarmee verschuift de balans die de Fed constant probeert te bewaken: maximale werkgelegenheid aan de ene kant en stabiele prijzen aan de andere.

Powell gaf in zijn speech een beeld dat verder ging dan enkel een rentebesluit. Hij schetste een economie die langzaam verandert. Waar de inflatie na de pandemie nog explosief opliep, is die inmiddels duidelijk gedaald. Tegelijkertijd begint de arbeidsmarkt te verzwakken. Het aantal nieuwe banen neemt af, de werkloosheid loopt licht op, en bedrijven zijn voorzichtiger met aannemen. Dit is een fragiel evenwicht. Powell erkende dat risico’s voor de werkgelegenheid toenemen, terwijl de inflatiezorgen niet volledig verdwenen zijn.

Inflatie VS:

Beleggers lazen daar een duidelijke boodschap in: als de risico’s voor de arbeidsmarkt zwaarder gaan wegen dan de dreiging van inflatie, dan kan de Fed de rente verlagen. Dat is precies het signaal dat de markten zo graag wilden horen. Want hogere rentes drukken niet alleen op de Amerikaanse economie, maar ook op de waarderingen van aandelen wereldwijd.

Werkloosheid kruipt sinds 2023 langzaam omhoog:

Powells dilemma is klassiek maar acuut. Enerzijds wil de Fed voorkomen dat inflatie opnieuw uit de hand loopt. Tarieven en handelspolitiek zorgen volgens hem nog steeds voor prijsdruk.

Zo zijn de importheffingen van de regering-Trump duidelijk zichtbaar in de inflatiecijfers. Anderzijds wil de Fed niet dat de economie in een recessie glijdt. De groei in de eerste helft van dit jaar zakte terug naar iets meer dan 1 procent, fors lager dan de 2,5 procent van een jaar eerder.

Voor beleggers is dit spanningsveld cruciaal. Als Powell te vroeg en te sterk de rente verlaagt, kan dat leiden tot een nieuwe inflatiegolf. Dat zou de Fed dwingen later opnieuw agressief te verhogen, met alle gevolgen voor aandelenmarkten. Maar als de Fed te lang wacht, kan de arbeidsmarkt hard verslechteren en een recessie veroorzaken. In beide scenario’s lijden beleggers.

Waarom aandelen hierop reageren

Voor beleggers betekent een lagere rente dat toekomstige winsten van bedrijven aantrekkelijker worden. De discontovoet, waarmee toekomstige kasstromen worden verrekend, daalt immers. Dat heeft een directe impact op de waardering van aandelen. Het is geen toeval dat de S&P500 direct 1,5 procent hoger opende na Powells woorden.

Renteverlagingen werken als een katalysator. Ze maken het makkelijker voor bedrijven om te investeren, voor consumenten om te lenen, en voor beleggers om risico te nemen. Vooral groeiaandelen, die sterk afhankelijk zijn van toekomstige winstgroei, krijgen hierdoor vaak een extra impuls. In die zin was Powells toespraak meer dan alleen een beleidsmededeling. Het was een signaal dat de motor van de beurs opnieuw brandstof krijgt.

Daar komt bij dat de Fed nooit in een vacuüm opereert. President Donald Trump heeft herhaaldelijk druk gezet op Powell om de rente sneller en sterker te verlagen. Voor Trump is een sterke economie essentieel, zeker richting verkiezingen. Een renteverlaging helpt daarbij. Maar Powell moet balanceren: hij wil onafhankelijk lijken en handelen, terwijl de politieke druk duidelijk aanwezig is.

Beleggers weten dat dit spel invloed heeft. Een renteverlaging van een kwart procentpunt kan een compromis zijn. Het geeft markten een signaal dat de Fed bereid is te versoepelen, zonder dat het lijkt alsof Powell volledig buigt voor politieke druk. Toch zullen beleggers speculeren: volgt er na september nog meer?

Toch is het gevaarlijk om Powells woorden te simpel te interpreteren. Hij benadrukte meerdere keren dat het beleid niet op een vast spoor ligt. Alles hangt af van nieuwe data en de balans van risico’s. Beleggers die verwachten dat de Fed vanaf nu alleen nog maar gaat verlagen, lopen het risico teleurgesteld te worden.

De boodschap was genuanceerd: de economie is kwetsbaar, de inflatie is afgenomen, maar de risico’s zijn niet verdwenen. Voor aandelen betekent dit dat de volatiliteit voorlopig blijft. Iedere inflatiecijfer, ieder banenrapport, kan de verwachting van beleggers weer veranderen.

Jackson Hole heeft vaker als toneel gediend voor belangrijke beleidswijzigingen. Van Ben Bernanke tot Janet Yellen, vaak werden daar nieuwe richtingen aangekondigd. Voor beleggers voelt Powells speech als een nieuw hoofdstuk. Na bijna twee jaar van onafgebroken renteverhogingen en restrictief beleid gloort er nu een fase van verlichting.

Het is niet gezegd dat dit direct een bullmarkt garandeert. Maar het biedt wel perspectief. Vooral voor aandelen die hard geraakt zijn door hoge rentes, zoals technologiebedrijven en vastgoedfondsen, kan dit een keerpunt zijn.

Voor beleggers betekent dat een nieuwe fase, vol kansen maar ook onzekerheden. Of aandelen werkelijk ‘naar de maan’ gaan, zal afhangen van hoe de Fed deze delicate balans weet te bewaren. Maar de richting van het verhaal is gezet: de deur naar renteverlagingen staat open, en dat alleen al verandert de dynamiek van de markt.